چکیده:
یکی از دورههای حساس زندگی و موثر در شکلگیری و تکامل ویژگیهای روانشناختی افراد، دوران نوجوانی و جوانی است. پژوهش حاضر در جهت بررسی نقش پیشبینیکننده متغیر خودشناسی انسجامی و تاثیر آن در سرزندگی و سبکهای هویتی جوانان 18 تا 35 ساله شهرستان چابهار انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و ازلحاظ هدف، از نوع تحقیق کاربردی است. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، اسناد و مطالعات کتابخانهای بوده و گردآوری اطلاعات به روش میدانی، برمبنای پرسشنامه خودشناسی انسجامی، پرسشنامه سرزندگی رایان و فردریک و پرسشنامه سبک هویت برزونسکی و با استفاده از تحلیل رگرسیونی و همبستگی پیرسون صورت پذیرفته است. با آزمودن فرضیات، نتایج این تحقیق به ما نشان داد که متغیر خودشناسی انسجامی قادر به پیشبینی سرزندگی و سبکهای هویت جوانان است. همچنین، نتایج تحقیق رابطه معنادار مستقیم بین خودشناسی انسجامی و سرزندگی را در جوانان نشان داد و بین خودشناسی انسجامی و سبکهای هویت نیز رابطه معناداری دیده شد (p<. /05). باتوجه به نتایج بهدستآمده، برنامهریزی و توجه به فرایند خودشناسی و شکلگیری هویت و ایجاد امید و سرزندگی در جوانان توسط سازمانهای متولی ضروری بهنظر میرسد.
One of the sensitive periods of life and effective in the formation and evolution of psychological characteristics of people is adolescence and youth. The present study was conducted to investigate the predicting role of the self-identity variable and its effect on the vitality and identity styles of youth aged 18 to 35 in Chabahar city. The research method is descriptive and correlational, and in terms of purpose, it is applied research. The tools of information collection in this research are library documents and studies, and information collection is done by field method, based on the Cohesive Self-Knowledge Questionnaire, the Ryan and Frederick Vitality Questionnaire, and the Berzonsky Identity Style Questionnaire, using regression analysis and Pearson correlation. By testing the hypotheses, the results of this research showed us that the self-identity variable is capable of predicting vitality and identity styles of young people. Also, the research results showed a significant direct relationship between cohesive self-knowledge and vitality in young people, and a significant relationship was also seen between cohesive self-knowledge and identity styles (p<.05). According to the obtained results, it seems necessary to plan and pay attention to the process of self-knowledge and identity formation and create hope and vitality in young people by the responsible organizations.
خلاصه ماشینی:
با آزمودن فرضيات ، نتـايج ايـن تحقيـق بـه مـا نشـان داد کـه متغيـر خودشناسي انسجامي قادر به پيش بيني سرزندگي و سبک هاي هويت جوانان است .
«خودشناسـي انسـجامي » کـه از مسـير هويت يـابي گـذر ميکند، کوششي سازگارانه و قوي در درک تجربه هايي است کـه در طـول زنـدگي بـراي رسيدن به نتيجه هاي موردنظر صورت ميگيرد و به عنوان تـلاش شـخص بـراي يکپارچـه کردن تجربه ي خود در گذشته ، حال و آينده در جهت توسعه و سـازگاري خـود تعريـف ميشود (قرباني، واتسون ، هارگيس ، ٢٠٠٨: ١٦٧؛ مهري و همکاران ، ١٣٩١: ٩).
براي نمونه ، مارسـيا هويـت را ترکيبي از ارزش ها، نقش ها، باورها و مهارت هاي مختلف اخلاقـي، شـناختي و عملـي ميدانـد که در دوره بزرگسالي به يک کل منسجم تبديل ميشود و باعث ميشود فرد بـا گذشـته خـود احساس پيوند داشته باشد و هويت خود را نيز ترسيم کند (دهقانيزاده و همکاران ، ١٣٨٧: ١٠).
خودشناسي همه ي جنبـه هاي خـود را دربرميگيرد و در ارتباط با اين سازه ، فرض ميشود که خود تلاش ميکند تا داسـتان زنـدگي منسجمي را با تلاش در جهت يکپارچه کردن موقعيت فعلي و زمـان حـال بـه شـکل روايتـي پيوسته و منسجم که از گذشته تا آينده در جريان است ، حفظ نمايد (خدابخش و همکاران ، ١٤٠١: ٦٧)؛ اما تعريف عملياتي آن نمره اي است که فرد از پرسشنامه خودشناسي کسب ميکند.
“Helpful self-control: Autonomy support, vitality, and depletion”, Journal of Experimental Social Psychology, 44: 573-585.