چکیده:
هدف: هدف مقاله حاضر، بررسی تعاملات و سرفصلهای مشترکی است که بین رسانه و دین در مورد تعلیم و تربیت کودکان وجود دارد. روش: روش تحقیق به صورت تحلیلی_توصیفی بوده و با استفاده از منابع کتابخانهای و اینترنتی انجام شده است. یافتهها: نتایج تحقیق حاکی از این است که رسانهها (خصوصا رسانههای تصویری مثل تلویزیون) در امر تربیت کودکان (خواه دینی و خواه غیردینی) نقش برجسته و قابل توجهی ایفا مینمایند. همچنین مشخص شد که همکاری بین رسانه و دین از طرفی موجبات گسترش و نهادینه سازی مفاهیم و آموزههای دینی را فراهم آورده و آنها را در اختیار مخاطبان بیشتری قرار میدهد. از طرف دیگر، رسانه نیز با انتشار آموزهها و مفاهیم دینی، مشروعیت یافته و مورد پذیرش عامه مردم قرار میگیرد. نتیجهگیری: با توجه به اهداف و مولفههای بررسی شده در این تحقیق، از نتایج همکاری و تعاملات دین و رسانه می-توان به این موارد اشاره نمود: بسط نفوذ دین، گفتمان دینی، تبلیغ دین، ایجاد تجربه دینی، خلق نمادهای مقدس، ایجاد تحول روحی، اطلاع رسانی از ادیان دیگر، الگو آفرینی دینی، مدرسه مجازی و...
AbstractPurpose: The aim of this paper is to examine the interactions and common topics between media and religion regarding children's education.Methodology: The research method is analytical-descriptive and has been done using library and internet resources.Findings: The findings show that the media (especially video media such as television) play a significant role in the education of children (whether religious or secular). It was also found that the cooperation between the media and religion on the one hand causes expansion and institutionalization of religious concepts and makes them available to a larger audiences. On the other hand, the media is legitimized and accepted by the public by publishing religious teachings and concepts.Conclusion: The results of cooperation and interactions between religion and media can be noted as: expanding the influence of religion, religious discourse, promoting religion, creating religious experience, creating sacred symbols, creating spiritual transformation, informing about other religions, creating religious role models, schools. Virtual and...
خلاصه ماشینی:
نتیجهگیری: از نتایج همکاری و تعاملات دین و رسانه میتوان به این موارد اشاره کرد: دکترای مدیریت رسانه، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، ایران fatemeh.
با ظهور رسانههای جدید و نظریههای ارتباطی خاص آنها و البته بنابر شرایط اجتماعی هر دوره، دیدگاههای تازهای درباره تعامل دین و رسانه شکل گرفته و اندیشمندان این دو حوزه، میکوشند میان دین و رسانه و نقش آنها در تعلیم و تربیت ارتباطی مؤثر برقرار کنند (جوادییگانه و عبداللهیان، 1397: الف).
مصادیق تعاملات دین و رسانه در تربیت کودکان شامل چه مؤلفههایی است؟ در بررسی پیشینههای پژوهش، میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: تاجیک اسماعیلی (1399) پژوهشی با عنوان «پیشبینی میزان دینداری دانشآموزان براساس وابستگی به اینترنت و باور به دنیای عادلانه» را بهوسیله پرسشنامه انجام داده و جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشآموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران بوده است.
روش پژوهش در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده و با مبنا قراردادن چند مسئله نظری بهعنوان پایه پژوهش، مسائلی را که تربیت دینی در تعامل با رسانه بهطور اعم با آن روبهرو است، مورد بررسی و تبیین قرار داده است.
رویکرد ذاتگرا یا ابزارگرا (1930-1940): در این نظریه که توسط متفکرانی چون ترنر 1 بهکار گرفته شده، رسانه بهعنوان ابزاری برای مدرن کردن و نوسازی جامعه تلقی شده و معتقد است که دین و رسانه دو امر جدا بوده و هریک کار خود را میکنند.
استفاده صحیح و اصولی از قدرت رسانه، در راستای نهادینهسازی آموزههای دینی در تربیت کودکان از اصلیترین منافعی است که رسانه برای دین دارد.