چکیده:
لزوم واهمیّت ارزشیابی از آن جا مشخص می شود که متخصصان آن رااز عناصرمهم آموزش وپرورش دانسته و بر نقش آن درآموزش ین تاکید می نمایند.اما چگونگی نگاه به ارزشیابی و اجرای آن درنظام آموزشی کشورمان مسائل فراوانی را موجب شده است.از ن جمله تاکید بر نمره پایان سال دانش آموزان که سرنوشت یک سال تحصیلی آنان را رقم می زندءوسیله ای برای تنبیه و تحقیر و تهدید و توبیخ دانش آموزان»تکیه برمحفوظات ویادگیری فقط تازمان امتحان(پس از ان آموخته ها فراموش شده وکاربردی در زندگی ندارند.)» وسیله ای برای غربال کردن دانش آموزان؛ازبین رفتن لذت یادگیری به علّت استرس امتحان و... عوامل یاد شده و هزاران مورد دیگر ما را برآن می دارد که نگاه تازه تری به ارزشیابی بیندازیم. البته در سال های اخیر لزوم ارزشیابی مستمر مطرح شده است که اگر درست اجرا شود،کاستی هایی را که بر شمردیم بر طرف خواهد نمود.امّ متاسّفانه کمتر دیده ایم ویا ندیده ایم ارزشیابی به معنای درست آن در مدارس اجرا شود.در اغلب مدارس همان نمرات ماهانه با عنوان جدیدتر ارزشیابی مستمردر کارنامه دانش آموزان درج می گردد.تاکیید فراوان بر نمره چه ازطرف معلّمان ومسئولان مدرسه وچه از طرف خانواده ها فشار روحی شدیدی رابر دانش آموزان وارد می کند واین عامل خود مانع بزرگی بر سر راه یادگیری دانش آموزان است. امید آنکه ما معلّمان معماران خانه دل ونه معماران خانه گل, همواره اهداف آموزش وپرورش را درنظر داشته وهدف توانمند ساختن دانش آموزان رافراموش ننماییم وتصورنکنیم دانش آموزان ظروف خالی هستند که باید با معلومات ما پر شوند.اگر خواهان تغییروپیشرفت هستیمابتدا باید این تغییر (پذیرش لزوم ایجاد تغییرات درآموزس وپرورش)رادر خود ایجاد نماییم. فراموش نکنیم آنچه از دانش آموزان انتظار داریم(اهداف آموزشی)به طور مستقیم وموثراز طریق روش ها ووسایل اندازه گیری وارزشیابی به آنان مخابره می شود.حتی اگر بارها تکرار کنیم که انتظارمان فهمیدن و مهارتهای سطوح بالای یادگیری( از نظر بلوم) می باشد و این نکته رادر آزمونهای خود رعایت نکنیم به احتمال زیاد موفق نخواهیم شد. در این مقاله سعی خواهیم کرد به ارزشیابی های موجود وکم و کاستی های آن پرداخته و راه کارهای عملی و نسبتا جدیدی از ارزشیابی ارائه دهیم و آمیدواریم از این رهگذر سهمی هرچند ناچیز در تعلیم وتربیت کشور عزیزمان داشته باشیم.