چکیده:
در آستانه چهاردهم خرداد ماه، سالروز رحلت جانگداز بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام
خمینی رحمهالله قرار داریم. در حالی که تنها چند سالی از فوت ایشان میگذرد، بدخواهان در صددند تا شخصیت
امام راحل رحمهالله را مخدوش سازند اما از آنجا که ایشان به مقام عشق و عرفان الهی نایل شده بودند، همانگونه
که در زمان حضور، تقوی و خلوص ایشان شخصیتی خدشهناپذیر از وی ساخت، در زمان وفات نیز، نور
معنویت آن امام عزیز، همچنان پر فروغ ماند. در تاریخ ایران بیسابقه است که یکی از عادلترین و
عارفترین بندگان خدا، بر مردم ایران حکم براند، مقاله حاضر در مقام تبیین ابعاد معنوی و عرفانی شخصیت
حضرت امام رحمهالله میباشد که از قلم یکی از شاگردان برجسته ایشان تراوش نموده است. این مقاله علاوه بر این
که توصیفی از شخصیت والای امام راحل میباشد، توصیههایی اخلاقی است به شیفتگان راه وی.
خلاصه ماشینی:
"حضرت امام خمینی قدسسره در تفسیر نورانی سوره حمد، در طلیعه بحث، سخن از همین مسائل به میان میآورد، که بهترین مردم کسی است که عبادت را معشوق خود دانسته و به آن دل ببندد، نه این که صرفا عبادت را بفهمد، یا تنها برای آن برهان اقامه کند، که این حد وسط است، نه حد نهایی.
به هر حال این خطر به عنوان موجبه جزئیه دامنگیر بعضی از افراد میشود، هر چند از طرف دیگر نیز راه برای همگان باز است تا هجرت صغری، وسطی و کبری داشته و جهاد اصغر و اوسط و اکبر را پشت سر بگذارند.
بنابراین «دنیا» یعنی مجموعه عناوین اعتباری که انسان در نهان و نهاد خود بافته و میسازد و البته میتوان از شر اینها نجات پیدا کرد، این کار شدنی و این راه رفتنی است و همه ما باید بکوشیم تا این راه را با مراقبت مستمر طی کنیم و برای آغاز این هجرت باید بدانیم چه چیز خوب و چه چیز بد است، چه چیز حلال و چه چیز حرام است، زیرا تا انسان علم به احکام نداشته باشد، هرگز نمیتواند از زشتی پرهیز نموده و زیبایی را جذب کند.
از نظر سقوط در درکات نیز همین گونه است، یعنی اینطور نیست که اولینبار نفس، «أماره بالسوء» باشد، زیرا در مراحل ابتدایی اگر کاری زشت باشد و نفس به انجام آن امر کند، انسان امر او را اطاعت نمیکند، اولین باری که نفس شروع به رهزنی میکند، از راه «تسویل» است که قرآن کریم این مراتب سقوط را همچون مراحل صعود تشریح کرده است."