چکیده:
معرفی کاخی از دوران ایلخانی که در جنوب آذربایجان قرار دارد ـ بررسی مطالعات باستانشناسان ایرانی،آلمانی و سوئدی: بقایای آتشکده زمان ساسانی و آثاری از دوران اولیه اسلامی، بررسی تزئینات و تغییرات حاصله در بنای کاخ با استفاده از شیوه معمرای بنای ساسانی و مناسب گرداندن آن به محل مسکونی، شرحی درباره گچبریها و کاشیکاریهیا داخل بنا (ازنظر رنگ ونقوش و نوع کاشی).
خلاصه ماشینی:
این هیئت موفق شد که در ضمن تشخیص و تعیین و نحوه بررسی مسایل مردمشناسی در طایفههای ترکمن، یکی از چند صد دهکده دشت گرگان را به عنوان الگو برای بررسی جامع و کامل برگزیند و نخستین نتیجه تحقیقات را در کتاب «ترکمن و اینچه برون» که اینک برای انتشار آماده شده است فراهم آورد تا به استحضار دانشمندان و دانشپژوهان و دوستداران علوم مردم شناسی رسانده شود.
از این روی کوچکترین اجتماع ترکمنی مجموعه همین چند آلاچیق بود که «ابه» نام داشت و مردمش غالبابا هم خویشاوند بودند یا حداقل مناسبات تعیین شده دوستانهیی با هم داشتند که از آنچه اینک در میان مردم دهکدهها دیده میشود به مراتب دوستانهتر بود و تعاون اجتماعی در میان آنها فشردهتر‹1› هر «ابه» با چندین «ابه» دیگر طایفه کوچکی را پدید میآورد که هر قدر خانوارها و اعضا بیشتر داشت، قویتر مینمود و مصون از تعرض و تجاوز طایفههای دیگر.
این کارها را مردمی وابسته به ده و آب و ملک میتوانستند به سرانجام برسانند، نه مردمی که رد گله بودند و از ییلاق تا قشلاقشان حداقل ده پانزده منزل راه بود نمدهای پوششی آلاچیق را هر چند هفته یکبار میتکانند برای روشن کردن موضوع ناچار باید باز هم به گذشته برگشت، دورهیی که ترکمنهای اترک فقط ماههای سرد سال را در اترک بسر میبردند و با آغاز ماههای گرم همراه کوچندگان دیگر به شمال و به دامنه کوههای «بالکان» میرفتند و دشت گرگان (ترکمن صحرا) را برای عدهیی از ترکمنها باقی می گذاشتند که گلهدار نبودند و توانایی کوچ را نداشتند.