خلاصه ماشینی:
"محمد رضا سروش در نوارفروشی بزرگ محلهی ما،که یکی از محلات صاحب نام تهران بزرگ است روی جلد نوار«با تو گفتنها»جلب نظر میکند.
قلب سرخ درشتی تقریبا تمام سطح روی جلد را فرا گرفته است.
تخیل فعال و مضمونپردازی خلاق بلافاصله تیری جانانه به آن قلب میاندازد و خون صورتی رنگ شفاف،از قلم گرافیست گمنام،قطره قطره بر اندک فضای جا مانده روی جلد میچکد و از روی قفسه به طرف پائین سرازیر میشود...
!در این کاست،شعرهای تغزلی ناهید کبیری که نگاهی ظریفانه به اجتماعیات دارد،بوسیله خود او و سیروس ابراهیم زاده خوانده میشود.
آیا درستتر نبود که برای این مجموعه خوب موسیقی مخصوص ساخته شود؟ البته وقتی ناشر آن،اقدام به چاپ یک پوستر هم برای معرفی این کار نکرده است،و از نظر توزیع و پخش آن نیز مدیریت و دقت کافی اعمال نشده است،تصور میکنم سفارش موسیقی متن به آهنگساز،آن هم با دستمزدهای کلان این روزگار،توقع و تصور باطلی است که هر سرمایهگذاری را سخت میرنجاند!"