سیرج - مجله بخارا ادب و هنر

"سیرچ مریم زندی (به تصویر صفحه مراجعه شود) بیادت، به آبی آسمانی نگاه کردم، که سبزی«سیرچ»در دامنش بود. و سیرچ،که پر از باغهای انجیر و انگور بود. بیادت، دندانم را در دانهء شیرین انگوری فشردم، که خوشه‌اش بسویم خم شده بود، و خوشه به ساقه بود، ساقه به ریشه و ریشه در خاک. بیادت. با چشمانت، به سیاهی آسمانی نگاه کردم، که پر از ستاره بود. 1372-سیرچ-کرمان"