چکیده:
یکی از مسائل مطرح در حوزه دینپژوهی نوین، ماهیت وحی و تجربه دینی است. موضوع،
بررسی این مسئله است که آیا میتوان وحی قرآنی را تجربه دینی پیامبر تلقی کرد؟ این
نوشتار در پی آشکار ساختن نسبت میان این دو میباشد. برای رسیدن به این مقصود، لازم
است ابتدا چیستی وحی و تجربه دینی در اندیشه مسیحی به بحث گذاشته شود. بدین منظور،
دیدگاههای دوگانه درباره وحی و دیدگاههای سهگانه ماهیت تجربه دینی و دیدگاه صحیح
بررسی گردیدهاند، سپس به بیان چیستی وحی قرآنی پرداخته شده است. در این میان،
کاربردهای متعدد وحی در قرآن و سپس مراد از وحیانی بودن آموزههای آن بررسی
شدهاند. در فرجام مقاله، ملاحظاتی درباره نوع پیوند وحی قرآنی با تجربه دینی ذکر
گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"از طرفی، از قرآن برمیآید که وحی به معنای نوعی القای معنا به پیامبر است؛ اما این القا ضمن نوعی مواجهه با خدا، جبرئیل، وسائط الهی و توجه به خدا و عظمت او حاصل میشود و از اینرو، همراه احساسات ویژه، تجارب دینی و درونی خاص و درک حضوری خداوند است.
آنچه از قرآن استفاده میشود، این است که وحی مضمون کلام الهی و مطالبی است که خداوند به پیامبر خود نازل کرده است، گرچه دریافت آن همراه تجارب دینی و حالات روحی خاصی است.
پیامبر به دلیل عظمت روحی همواره به یاد خدا بوده و در بسیاری از اوقات در حال تجربه دینی در درجات مختلف بوده است؛ در حالی که همیشه در این حالات، وحی دریافت نمیکرده و فقط در لحظات محدود و شرایط خاصی وحی الهی بر او نازل میشده است.
ق؛ ـ باربور، ایان، علم و دین، ترجمه بهاءالدین خرمشاهی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، 1362؛ ـ پترسون و دیگران، عقل و اعتقادات دینی، ترجمه ابراهیم سلطانی و احمد نراقی، تهران، طرح نو، 1376؛ ـ جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی قرآن کریم، تهران، مؤسسه فرهنگی رجاء، 1373، ج 7؛ ـ جیمز، ویلیام، دین و روان، ترجمه مهدی قائنی، قم، دارالفکر، 1372؛ ـ ساجدی، ابوالفضل، «روشهای حل تعارض عقل و دین»، معرفت، ش51؛ ـ ــــــــــ، «مقایسه میان سه رویکرد تفسیری در فهم قرآن و عهدین»، قبسات، ش29؛ ـ سروش، عبدالکریم، بسط تجربه نبوی، تهران، مؤسسه فرهنگی صراط، 1379؛ ـ طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، جماعة المدرسین بقم المشرفه، مؤسسه النشر الاسلامی، 1360؛ ـ فراهیدی، خلیل بن احمد، ترتیب کتاب العین، تهران، اسوه، 1414ه."