خلاصه ماشینی:
"کار نقد به هدف خود دست نخواهد یافت مگر زمانی که نه تنها به سخن گفتن دربارهء یک فیلم اکتفا نکند بلکه دریابد که همین یک فیلم به تنهائی از چه زوایایی با دیگر فیلمها همداستان میشود و چگونه در کل سینما دخیل خواهد بود؛حتی نقد باید به فراتر از این هم بیاندیشد.
چیزی که یکپارچه بود و بدون معضل،دو تکه میشود و در مقابل هم قرار میگیرد:قصه و مستند،تخیل و بازسازی فنی،ویژگی ولز-که به خدمتگیری عملکرد رادیوست و این را در جنگ دنیاها نشان داد-در این است که در برخورد با مسألهای چون بازسازی فنی،نوعی بازگشت اندیشهگرایانه به ابزار کار و پشتیبانی آن دارد.
در کتابم از«تصویری تا آن دیگری»دربارهء این گذار صحبت کردهام،گذار از سینمای بسیار متفاوتی که سینمای ورتوف،ایزنشتاین،میزوگوشی و سینمای هالیوود بود-از جمله سینمای اساطیری کینگکونگ-به سینمایی که کاملا در اصولش تغییر داده شده،سینمایی در حال تغییر از«تصویری به تصویر دیگر»،در این کتاب از جانشینی قصه به جای کلام و اندیشه صحبت شده است و از چونوچرای نمایش تا تابوی آن در آثار گدار،وندرس،اسرتوب، سیبربرگ،رنه و دوراس.
در سینما مسألهء دیگری نیز دربارهء تصویر و نمایش وجود داشت که قبل از آن چنین چیزی مطرح نبود؛و چیزی که برای من جالب است همین است؛چندان هم مهم نیست که موضوع به ترسیم دورنمای تاریخ سینما مربوط باشد یا به مسألهء فعلی ممکن بودن فیلم.
به همین دلیل به نظر من امروز سینما با آنچه به ما مربوط است یعنی وقایع ساخته شده از فن تصویر و اطلاعات تماس مستقیمتر و فعالتر دارد تا با چیزهایی که قدمتی هزار ساله دارند."