خلاصه ماشینی:
در دورههای رکود آنچه به آن *کارگزاران دانش و فن از یکسو برای روند سود دست به آفرینش میزنند و از سوی دیگر خود به عنوان یک گروه اجتماعی از فرایند تولید خود حمایت میکنند.
بههرحال تا آنجا که به کارکرد نظام سود سرمایه مربوط میشود،کارگزاران دانش و فن،از یکسو برای روند سود دست به آفرینش میزنند و از سوی دیگر،خود،به عنوان یک گروه اجتماعی از فرایند تولید خود حمایت-و گاه حمایت رقابتی-میکنند.
در این سیاست که متعلق به کشورهای گروه 4 آسیا و برزیل و ترکیه است،درهای اقتصاد به سمت فنشناسی باز میشود ولی نه به گونه شوروی و چین،بلکه بدانسان که با کسب حد اکثر سود شرکتهای جهانی و شرکای داخلی آن سازگار باشد.
وانگهی اگر سیاست ادغام جهانی میتواند بنابه ماهیت خود بر تکنولوژیهایی که هزینه تولید را به نفع سود پائین میآورند تکیه کند و کاری به ارتقای تخصصی و کارآمدی عمومی اقتصاد نداشته باشد،سیاست خرید و داخلی کردن ناگزیر است برای موفقیت به تقویت بنیه کارآمدی و توان خرید داخلی توجه داشته باشد.
در این مورد،صنعتی شدن از سوی یک گروه سیاسی و اجتماعی رهبری میشود که قدرت را از دست گروه سابق بیرون آوردهاند تا به معنای واقعی رشد اقتصادی را آغاز کنند و یا آنکه فقط جهت آنرا تغییر دهند(و البته امکان شکست و توقف فرایند رشد نیز نسبت به گذشته وجود دارد)نمونه کشورهایی که با غرب قطع رابطه کرده و خود را از حیث تکنولوژیکی به کشورهای سوسیالیستی به خصوص اتحاد شوروی نزدیک کردند یکی کوبا و دیگری ویتنام بود.