خلاصه ماشینی:
"«آب مرا قصه کرد»البته رویکرد تازهای به لحظه شهادت حضرت ابو الفضل(ع)دارد و به همین دلیل، مخاطب را با خود همراه میکند؛اما عمل و کنش دراماتیک کمتر در آن اتفاق میافتد؛ بنابراین نمایشنامه شکل روایت پیدا میکند و بازیگران یا در اصل شخصیتها میکوشند، این واقعه را با نگاهی دیگر که محصول ذهنیت نویسنده است،بیان کنند.
بهرهگیری از شیوه نمایش تعزیه و شبیه خوانی،همچون استفاده از آیینه نوشت به جای طومار شبیه خوانی،صحنه نیم دایره به جای صحنه گرد،روضهخوانی در میان صحنهها یا پیش از شروع صحنهها،حضور راوی که نوعی فاصله گذاری در نمایش تعزیه را به وجود میآورد،همگی بر روند اجرا و شکل آن تأثیر گذاشته و دلیلی بر پایبندی کارگردان به این نوع نمایش است که البته شکل تازه و مدرن و امروزی را از نمایش شبیه خوانی پیش روی مخاطب قرار میدهد."