خلاصه ماشینی:
"در اولی،اگرچه با همان شیوه مألوف و سبک منحصر به فردش آغاز میکند و اس و اساس درامش را برپایه و بستر واقعیات و مسایل اجتماعی بنا میکند؛به نحوی که اصلا به نظر نمیرسد در آن بحبوحه بیان مسلسلوار کلمات و عرایض نوستالژیک،جایی برای حضور فیزیکی شخصیتی چون مرگ باشد؛اما ناگهان جهتگیری و خط سیر وقایع با حضور همین شخصیت مجهول و نیز چگونگی پیشرفت داستان،تغییر شکل مییابد و جای هیچ تردیدی باقی نمیماند که رادی توانسته است با ظرافت و زیرکی،قدم به حیطه«رئالیسم جادویی»در تئاتر بگذارد و آنچه را که واقعیت نیست با بیان مستدل و قدرتمندش،واقعی و باورپذیر بنمایاند.
به هر روی گرچه داستان نمایشنامه«شب به خیر جناب کنت»از آن عمق و غنا و پیچیدگی همیشگی آثار رادی برخوردار نیست که شاید به کوتاه بودن نمایشنامه مربوط باشد؛اما شیوه روایت آن و نیز چند و چون و چرایی اثر،قابل تأمل است و از این حیث «شب به خیر جناب کنت»را میتوان به عنوان اثری که منطق و جهان داستانش را به باور مخاطب میرساند در این راه موفق به شمار آورد."