خلاصه ماشینی:
"نظامیان در اولین مرحله از این برنامه،دخالت تعداد زیادی از سیاستمداران شناخته شده را در امور عمومی برای 51 سال ممنوع کردند و سپس در سال 7791 برنامهء «پاکسازی»احزاب سیاسی را پیش گرفتند،درعینحالی که همزمان هم دست به کار تدارک رفراندمی زدند که قرار بود بر قانون اساسی جدید صحه گذارد و هم انتخابات ریاست جمهوری را آماده کردند که در آن فقط فردی که مورد پذیرش هردو حزب بزرگ کشور قرار میگرفت،کاندیدای واحد برای احراز این مقام بود.
به نظر میرسد که روند گذار سیاسی در شیلی که ویژگیاش در فقدان تردید جدی نسبت به قاعدهء بازی سیاسی در دو دورهای است که یکی از سپتامبر 0891 با پذیرفتن قانون اساسی آمرانه آغاز میشود و دیگری با رأی منفی مردم در اکتبر 8891 به درخواست پینوشه برای اینکه هشت سال دیگر بهعنوان رئیسجمهور باقی بماند،دلیل اندک بودن تردید در دورهء اول به دلیل ضعف تالیهای سیاسیای بود که در مقابل کودتاچیان قرار داشت و در مرحلهء بعد به دلیل اختلافات شدیدی بود که میان«سختگیرها»به سرکردگی پینوشه از یک طرف و«معتدلها»و بخش اعظم کودتاچیان و بخشی از احزاب دست راستی وجود داشت.
مقایسهء روند گذار در سه کشور مورد مطالعه نشان میدهد که نقشی که عامل تردید نسبت به رعایت قواعد بازی سیاسی از طرف زمامداران دارد،عمدتا متأثر از جایگاهی است که این افراد در ساختار سیاسی جدید برای خود قائل میشوند:هرچه توانایی و ارادهء نظامیان برای تبدیل قدرتی که دارند به اقتداری قانونی با قواعد بازی روشن،بیشتر باشد تردید سیاسی کمتر است و توانایی مخالفان در تدوین برنامهای که بتواند بهعنوان برنامهء جایگزین موضوع مذاکره قرار گیرد،بیشتر خواهد بود."