خلاصه ماشینی:
"1 یکی از پژوهشگران معاصر شاگردان مهم او را سه تن می داند: شیخ منتجب الدین رازی مؤلف فهرست, ابن شهرآشوب مازندرانی صاحب کتاب مناقب و معالم العلماء, علی بن حمزه طوسی که هر سه از مشاهیر علمای شیعه می باشند.
دیدگاه رافعی به عنوان یک شاگرد سنی مذهب درباره منتجب الدین این گونه است: و کان هذا الشیخ کثیر الروایة, واسع الطرق عن آبائه و اقاربه و اسلافه و یروی عن ابن عمه الشیخ بابویه بلا واسطة, و قرأ علیه الرافعی الشافعی و قد ذکره فی تاریخه المعروف بالتدوین فی تاریخ قزوین, قال: الشیخ علی بن عبیدالله بن الحسن بن الحسین بن بابویه شیخ ریان عن علم الحدیث, سماعا و ضبطا و حفظا و جمعا, یکتب ما یجد و یسمع ممن یجد و یقل من یدانیه فی هذه الاعصار, فی کثرة الجمع والسماع, ثم ذکر تفصیل مشایخه و اجازتهم له فی سنة اثنین او ثلاث و عشرین و خمسمائة, ذکر فی جملة تصانیفه کتاب الاربعین ثم قال: و قد قرأته علیه بالری سنة اربع و ثمانین و خمسمائة ثم ذکر فی آخر احواله ولادته فی سنة اربع و خمسمائة و وفاته بعد سنة خمس و ثمانین و خمسمائة.
علامه قزوینی در خاتمة الطبع عبارات ابن شهرآشوب مبنی بر استاد بودن ابوالفتوح را آورده است: ترجمه عبارت ابن شهرآشوب در معالم العلماء از قرار ذیل است: (استاد من ابوالفتوح بن علی رازی از تألیفات اوست روح الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن, به زبان فارسی ولی عجیب است [یعنی خوش آیند و مطبوع است] و شرح شهاب)29 و باز همو در کتاب دیگر خود مناقب آل ابی طالب معروف به مناقب ابن شهرآشوب در ضمن تعداد مشایخ خود یکی همین مؤلف ما نحن فیه (ابوالفتوح حسین بن علی بن محمد رازی) را می شمرد و در اواخر همان فصل باز گوید: (و ابوالفتوح روایت روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن را به من اجازه داده است)."