خلاصه ماشینی:
"گفتوگو با«داود دانشور»و«منصور ابراهیمی» >در فضیلت پژوهشو آداب تئاتر پژوهشی علی جمشیدی نمایش:از نظر شما«پژوهش در تئاتر» در بردارنده چه مفاهیمی است،چه گسترهای را پوشش میدهد و از زاویه دید شما دارای چه تعاریف و کارکردهایی است؟ دانشور:پژوهش در عرصه علمی،علوم انسانی،تجربی و غیره به منزله هموارکننده راه برای حرکت هدفمند است.
اثرگذار بوده و از این پس نیز میتواند مؤثر باشد؟غیر از این،کدام یک از حوزههای خارج از حیطه تئاتر میتوانند به عنوان محدودههای پژوهشی مورد توجه قرار گیرند و از جوانب مختلف به رشد علمی هنر تئاتر و ارتقاء کیفیت آن کمک کنند؟ دانشور:انتشار کتابهای پژوهشی و تحقیقی و دستاوردهای تئوریک خارجی که برخی از آنها به دست ما میرسد،گواه این مدعا است که بخشی از تئاتر امروز را همین پژوهشها تشکیل میدهند.
تولیدات آنها بر تجربیات گروههای دیگر یا دستاوردهای تاریخ تئاتر است و هیچ دانش ما زادی از خود ندارند نمایش:در یک گروه تئاتری که پژوهش را به عنوان یکی از سرلوحهها در دستور کار خود قرار داده،این پژوهش در چه بخشهائی و در هر بخش به چه صورتی میتواند اتفاق بیافتد؟ دانشور:تئاتر اشکال متعددی پیدا کرده که هرکدام از آنها،نظریهها،و چشماندازها و مغیارهای مخصوص به خود را نیز دارا هستند.
نمایش:در میان گروههای تئاتری ایران از دیرباز تا به امروز،آیا گروه یا گروههایی را میشناسید که اساس کار آنها برمبنای پژوهش باشد و با تکیه بر پژوهش و پژوهشگری آثار تئاتری خود را به ظهور رسانده باشند؟اگر میشناسید، امکانات بهینهای که پژوهش برای آنها فراهم آورده کدامند؟ دانشور:متأسفانه گروهی از پاسخ این سؤال را پیش رو بگذارد،نمیشناسم."