چکیده:
این نوشته به ویژگیهای ذاتی و آثار متقابل فرایند برنامهریزی و برنامهریزی مالی زیرساختهای عمومی پرداخته است.زیرساختهای عمومی مورد نظر این مقاله گسترهای وسیع،از زیرساختها و تأسیسات زیربنایی تا خدمات عمومی و اجتماعی،را شامل میشود.تأکید و توجه عمده مقاله بر تجارب ایالات متحده امریکاست؛تجاربی که ضرورتا با چارچوبهای نهادی،قانونی و مالی خاص این کشور هماهنگ و منطبق است.بر مین اساس،اینگونه مباحث ویژه تا بیشتری حد خلاصه شدده و محورهای اصلی بحث حفظ گردیدهاند. این مقاله زیرساختهای عمومی را از دیدگاه برنامهریزی بلندمدت بررسی میکند،به تشریح آثار مثبت توسعه زیرساختها بر برنامهریزی شهری میپردازد، مسئله گستره ملی زیرساختها را-که آثار مذکور را کاهش میدهد-تعریف میکند،و دو شیوه اصلی برای حل این مشکلات را مورد بررسی قرار میدهد:1-برنامهریزی سرمایهگذاری عمرانی،2-روشهای تأمین مالی.نوشته حاضر همچنین شامل مبحثی درباره راهکارهای آینده برنامهرزی زیرساختهاست.برناهمریزی و اجرای پروژههای عمرانی در چارچوب اجتماعات محلی2،و به دست نهادهای محلی ذیربط،ازجمله نکات مهم و مورد تأکید این مقاله است. در این مقاله ازجمله چنین آمده است: -ماهیت زیرساختها به گونهای است که تشخیص نیاز به آنها تا حد زیادی سلیقهای است و هیچ استاندارد پذیرفتهشدهء همگانی برای تعیین ظرفیت یا سطح تسهیلات مالی کافی برای جمعیت معین وجود ندارد. -هدف از برنامهء سرمایهگذاری عمرانی در ایالات متحده،هماهنگسازی برنامهریزی زیرساختها با برنامهریزی جامع/فراگیر شهری است.همهء فرایندهای درست برنامهریزی زیرساختها باید چارچوب و فرایندی پیوسته و پیشرونده داشته باشد. -دولت و حکومتهای محلی ایالات متحده برای تأمین هزینههای سرمایهای به سه منبع درآمدی عمده متکی هستند:1)اوراق قرضه؛2)کمکهای بلاعوض فدرال؛3)کارمزد،عوارض و دیگر مالیاتهای محلی. نحوه بهرهگیری دولتهای فدرال،ایالتی و شهرداریها از این منابع،و همچنین روشهای ابتکاری دیگر برای تأمین مالی زیرساختها و خدمات عمومی، بحث اصلی این مقاله را شکل داده است.
خلاصه ماشینی:
"برنامهریزی سرمایهگذاری عمرانی با لحاظ کردن عوامل مهمی ازقبیل اهداف درازمدت جامعه،نیازها و منابع مالی،به دولتهای محلی و ایالتی کمک میکند تا تصمیمات درستی را درباره سرمایهگذاری زیرساختها و بهبود مدیریت تسهیلات زیرساختی اتخاذ کنند.
اما با وجود این پس از بحران مالی پرسر و صدای نیویورک در نیمه دهه 0791 و ناتوانی سیستم«تدارک خدمت عمومی واشنگتن»در سال 3891 در بازپرداخت 2/52 میلیون دلار صرف شده برای پروژه هستهای،سرمایهگذاران توجه فزایندهای به موضوع خطرپذیری نشان دادهاند؛و درنتیجه علاقهمند شدهاند اوراق قرضهای را خریداری کنند که پرداخت اصل و فرع سرمایه آنها را شرکتهای بیمه خصوصی تضمین کرده باشند.
با در نظر گرفتن تنوع اوراق قرضه قابل دسترس،و این واقعیت که دو نوع(یا بیشتر)از انواع اوراق قرضه ممکن است برای تأمین مالی پروژهای واحد یا مجموعهای از پروژهها مورد استفاده قرار گیرد،میتوان ساختار یک برنامه استقراض را کامل کرد.
در نواحی رشد یافته با تقاضای گسترده برای مسکن،ملزم کردن سازندگان خصوصی به وسیله دولتها برای سسهیم شدن در تمام یا قسمتی از هزینههای سرمایهگذاری عمرانی برای پیادهروها،خیابانها،گسترش سیستم فاضلاب و حتی ساختن مدارس اقدامی عادی است؛اما باید توجه داشت که اگر تقاضای مسکن بالا و عرضهء آن کم باشد،سازنه میتواند این هزینهها را در قیمتهای خانههای جدید به خریداران خانهها منتقل کند.
باید توجه داشت که اگر دولت فدرال شرایط معافیت الیاتی تمام اوراق قرضه شهرداریها را حذف کند و آن را با یارانه بهره مستقیم به میزان 03 تا 53 درصد برای دولتهای محلی و ایالتی جایگزین سازد،میزان یارانه بیشتر اما میزان هزینه کمتر از سیستم جاری خواهد بود."