موج سوم در ترازو

"موج دوم را این بار در محدودهء زمانی مشخصی یعنی از چند سالی قبل از دههء 40 تا چند سالی به پایان دههء پنجاه در یک دورهء بیست و پنج ساله«سمبولیسم»می‌خواند و آن‌گاه دو چهره برای شعر معاصر ترسیم می‌کند:«یکی شعری با لحن تند و صریح و آشکار و عصبی اجتماعی و سیاسی،و دیگری شعری که به لحظه‌های ناب با کلامی‌ مجرد می‌پرداخت و تجربه‌های روزانه را کوشش داشت به شکل تجربه‌ای مانا درآورد. (هوشنگ رئوف) بر خشونت عناصر طبیعی شعر شاعران موج سوم گاه روحیه‌ای عصبی و شتابزده‌ حکمفرما می‌شود که بخصوص در کارهای تازهء آتشی غایب است: در آب ماه شکسته است‌ می‌نوشم آن تکه‌ها را چون تیغهء تیز الماس‌ (تقی خاوری) ویرانه‌های صدف خاموشند تا هیچ شوم بر تاول شکفتهء دریا اینک که ماه‌ در پیچ خلسهء خنجر با جان من تمام می‌شود (محمد علی فرشته حکمت) در حالی که در کارهای تارهء آتشی این خشونت طبیعی چهرهء ابدی و تلخی می‌یابد: «و در اعماق کبود آب‌ ماه را می‌بینم‌ که برای ماهیها استخوانپاره می‌اندازد» در شعرهای تازه آتشی،تا آنجا که من دیده‌ام،عناصر جنوب و خشونت تعدیل‌ شده‌اند. »این«موج شتابزده لحظه‌های زندگی امروز»بشدت از کلام‌ احمد رضا متأثر است گو این‌که گاه با لجبازی بیشتری چهره نشان می‌دهد: «آشفته از خیال یک لانه‌ خونی پر از ستاره و نرگس‌ آکنده از تصویر برج» (از«لانه‌ها»،هرمز علی پور) برای شاعران موج سوم هم انگار«فرصت بازگشت نیست که در روشنایی برای بازی با واژه‌ها احوالپرسی کنند»این آشفتگی و شتاب به رغم آن‌که تمامی ابعاد شعر اسکیزوفرنی را در خود ندارد از بعضی خصوصیاتی که در بالا برشمرده‌امی بی‌بهره نیست."

شعر ، موج سوم ، هایکو ، شاعر ، اسکیزوفرنی ، هنر ، شعر احمد رضا احمدی موج ، شعر احمد رضا احمدی ، شاعر موج سومی ، شعر موج سومی‌ها