چکیده:
هدف: در پژوهش حاضر هدف بررسی تاثیرآموزش مهارتهای خود نظمبخشی بر عملگرد درسی در
دانشآموزان نابینا است. روش: بدین منظور کل جامعه دانش آموران نابینا (۱۲۰ نفر) سال اول متوسطه
مدرسه نابینایان شوریده شیراز انتخاب شدند و به تصادف آنها به دو گروه ۰ نفری آزمایش و کنترل
تقسیم شدند.پرسشنامههای راهبردهای انگیزشی و بادگیری پینت ریچج(0)- 8-5-1 آو آزمون
زیستشناسی به عنوان پیشآزمون دردو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش هشت جلسه درطول یک
ماه آموزش مهارتهای خودنظمبخشی دریافت کردند: درطول ایتن.دوره, گروه کنترل هیچ آموزشی
دریافت نکردند. پس از خاتمه دوره آموزش مجددا آزمون 81510 و آزمون درس زیستشناسی برای دو
گروه اجرا شد. برای بررسی تاثیر پایداری آموزش پس از یک ماه فرم موازی آزمون درس زیست شناسی
برای دو گروه به عمل آمد .برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافتهها: نتایج تفاوت معناداری ۳ در نمره مهارتهای خودنظم بخشی و درس زیستشناسی برای ن
گروه نشان داد. بدین صورت که گروه آزمایش در دو آزمون عملکرد بهتری داشتند و در درس
زیستشناسی بعد از گذشت یک ماه باز این برتری را حفظ کرده بودند. نتیجهگیری: گروه آزمایش
عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل در یادگیری خود نظم بخشی و درس زیستشناسی نشان دادند.
Objective: This study investigates the effect of self-regulation skills on academic performance among high school students with vision loss.
Method: For this purpose، all of 120 students from Shorideh School for Blind Students were recruited and randomly assigned into control and experiment groups. Motivation and Learning Strategies Questionnaire (MSLQ)، and a biology test were administered as the pretest for the two groups. The experiment group received 8 sessions of training for self-regulation skills. A follow-up was conducted for the groups after 1 month.
Results: Variance analysis with repeated measures manifested a significant difference between the two groups. This means that the experimental group performance in biology was improved. The follow-up study showed that the effect was still maintained after the time.
Conclusion: This study confirmed that selfregulation skills can improve the academic performance in high school students with vision loss.
خلاصه ماشینی:
فولاد چنگ(2831)نیز در پژوهشی،مهارتهای خود نظم بخشی را به مدت 6 جلسه به دانشآموزان دبیرستانی آموزش داد که نتایج نشان داد که گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل،عملکرد بهتری داشتند؛از طرف دیگر پژوهشهای زیادی تأثیر مهارتهای شناختی و فراشناختی را بر پیشرفت تحصیلی کودکان استثنایی بررسی کردهاند که از جمله وان روسن آنتونی(4991)پنج مداخله آموزشی را برای دانشآموزان نابینا و کم بینا شناسایی کرد که منجر به یادگیری مهارتهای شناختی و فراشناختی و افزایش عملکرد تحصیلی آنها میشود.
اما اکثر تحقیقات انجام شده به خصوص در ایران از نوع غیر مداخلهای هستند؛لذا تحقیق آزمایشی حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارتهای خود نظم بخشی بر عملکرد تحصیلی درس زیستشناسی در نابینایان و بررسی پایداری آثار آموزشها،طراحی شده است و در صدد ‘آزمودن فرضیههای زیر است: 1)آموزش مهارتهای خودنظمبخشی منجر به افزایش انگیزه دانشآموزان نابینا(گروه آزمایش)می شود.
جدول 2-نتایج تحلیل واریانس همراه با اندازهگیری مکرر برای بررسی اثر گروه و تکرار آزمون در مؤلفه انگیزشی خودنظمبخشی (به تصویر صفحه مراجعه شود) همانطور که نتایج جدول بالا نشان میدهد،مقدار f بین آزمودنی برابر با 49/64 است که نشان میدهد تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل در کل در سطح 0/100> p معنادار است و با توجه به جدول شماره یک مشخص میشود که نمره گروه آزمایش،بیشتر از گروه کنترل است.
جدول 4-نتایج تحلیل واریانس همراه با اندازهگیری مکرر برای بررسی اثر گروه و تکرار آزمون در مولفه شناختی و فرا شناختی خودنظمبخشی (به تصویر صفحه مراجعه شود) همان طور که نتایج بالا نشان میدهد تفاوت بین گروه با توجه به مقدار f بین آزمودنی 131/2 در سطح 0/100> p معنادار است و با توجه به نتایج جدول 3 مشخص میشود که گروه آزمایش نمره بالاتری در نظمبخشی دریافت کردند.