خلاصه ماشینی:
"از سوی دیگر در ایران، کار بر روی گروهها و سازمانهای تعاونی سنتی بسیار نوپا میباشد و در این میان تحقیق در مورد گروهها و سازمانهای تعاونی زنان روستائی و ایلی باز هم کمتر انجام شده است.
واره بینام و بیآوازه با صد نام و آوازه اما مهمتر و ناشناختهتر از همهء اینها،باید به نوعی سازمان تعاونی غیر رسمی کهن زنانه اشاره کرد که تا چند دههء قبل نه تنها در همهء روستاها و ایلات و عشایر ایران که بلکه در غالب شهرهای کوچک و در حومه و محلات پیرامون شهرهای بزرگ و حتی در حومهء پایتخت نیز وجود داشته است و هنوز نیز بسیاری از این سازمانهای غیر رسمی تعاونی در روستاها و ایلات ایران وجود دارد.
به طور خلاصه میتوان گفت: واره نوعی تعاونی سنتی کهن و زنانه است که به نظر میرسد از تلاشی برخی اشکال تعاونی کهنتر زاده شده و به خاطر اقتصادی کردن دامداری معیشتی نیمه معیشتی در زمینهء تولید فرآوردههای شیری(رسا کردن میزان شیر اعضاء و نیروی کار و صرفهجوئی در این دو عامل)و برآورده کردن پارهای از نیازهای اجتماعی-روانی«هموارگان»(اعضاء واره)تا به امروز تداوم یافته است.
حال براساس آمارهای یاد شده اگر 000006 خانوار روستائی و ایلی کوچنده را به هر دلیل و به هر شکل فاقد دام بشمار آوریم و میانگین تعداد اعضاء واره را 5 نفر در نظر بگیریم،در سال 5331 حدود 000004 سازمان تعاونی غیر رسمی و کوچک و بیآوازهء واره داشتهایم که در حدود 2 میلیون عضو داشتهاند و 00000001 نفر روستائی و عشایر ایرانی به طور مستقیم تحت تأثیر این سازمانهای کوچک اما بسیار فراگیر بودهاند."