دو شعر از محمد علی عجمی، شاعر تاجیک ادب و هنر

"او از زمان دانشجویی به شعر سرودن پرداخت و اشعار او در نشریات جمهوری تاجیکستان به چاپ رسیده سات. آن روزها شور در سر بود،دردسر نبود،آن روزها صورتم از آب چشمم‌تر نبود،آن روزها هرشتبی با ماه زرین عشق بازی داشتم‌ آرزوهایم گل پرپر نبود،آن روزها بانگ نوشانوش می‌آمد ز بزم می‌کشان خون غم در شیشه و ساغر نبود،روزها سفرهء مهر و صداقت پیش یاران باز بود جای نان در سفره‌ها خنجر نبود،آن روزها قاب تن پس می‌زند،چندیست تصویر مرا بر بد و نیک جهان کیفر نبود،آن روزها یا دو در دفترم یک مصرع اندوه شد در بهشت چشم تو محشر نبود،آن روزها اعجاز همان شب که چشم تو اعجاز می‌کرد به رویم در بسته را باز می‌کرد نفس‌های دست تو پروانه می‌شد در آئینه بی‌بال پرواز می‌کرد سکوت غریبی را می‌شکست آه‌ مرا صد نیستان از آواز می‌کرد کسی در غزل‌های من اشک می‌ریخت."