چکیده:
با ورود معنویت و خدا به عرصه سازمان و مدیریت،به عنوان چالش قرن بیست و یکم،مدیران و رهبران سازمانها به خصوص نهادهای آموزشی باید الزاما با این پدیده نوپا دست و پنجه نرم کنند. نقش رهبران معنوی تحریک و برانگیختن کارکنان با استفاده از چشمانداز معنوی و ایجاد زمینههای فرهنگی براساس ارزشهای انسانی میباشد تا کارکنانی توانمند،دارای بهرهوری بالا، متعهد و با انگیزه را تربیت و پرورش دهند.در این مقاله تلاش میشود تا نقش رهبری معنوی در توانمندسازی کارکنان دانشگاه تهران تبیین شود.یافتههای مقاله حاکی از آن است که بین رهبری معنوی در دانشگاه تهران و توانمندسازی کارکنان رابطه معنیدار وجود دارد.همچنین بین چشم انداز سازمانی،عشق به نوعدوستی،ایمان به کار،معناداری در کار و عضویت در سازمان رابطه علی معنیدار و مثبت و تعهد سازمانی رابطه منفی و بازخورد عملکرد رابطه علی معنیدار و معکوسی با توانمندسازی کارکنان وجود دارد.همچنین جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان شاغل دانشگاه تهران میباشد.
خلاصه ماشینی:
"یافتههای حاصل از مدل معادلات ساختاری در آزمون فرضیات تحقیق (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری با توجه به یافتههای تحقیق میتوان چنین نتیجهگیری نمود که بین ابعاد رهبری معنوی (چشمانداز،عشق به نوعدوستی،ایمان به کار،معناداری در کار و عضویت در سازمان)با توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد و بین تعهد سازمانی و توانمندسازی کارکنان رابطه علی وجود ندارد و در نهایت رابطه علی معکوسی میان بازخورد عملکرد رهبر و توانمندسازی کارکنان وجود دارد.
اینکه افراد احساس میکنند که میتوانند در تعیین سمت و سوی آتی واحد کاریشان نقش داشته باشند و باید عملکرد بهتری از خود به نمایش گذارند و کار آنها از نظر مدیران و رهبران دانشگاه و همکارانشان دارای اهمیت میباشد،مبین عضویت فرد در سازمان میباشد که این احساس،یعنی عضویت در سازمان موجبات توانمندسازی کارکنان را فراهم میآورد.
اما در این تحقیق فرضیه فرعی ششم رد میشود؛یعنی طبق مدل معادلات ساختاری ارتباط معناداری بین تعهد سازمانی و توانمندسازی کارکنان وجود ندارد؛یعنی فردی که احساس وفاداری زیادی به دانشگاه میکند لزوما موجبات توانمندی وی فراهم نمیشود چرا که احتمال دارد که رهبران و مدیران دانشگاه به وی اعتماد نداشته و از تفویض اختیارات خود به وی خودداری نمایند و از دسترسی وی به اطلاعات دانشگاه به دلیل فقدان مهارت و تخصص کافی جلوگیری به عمل آورند."