خلاصه ماشینی:
"شکی نیست که وضعیتی زبان پارسی در مراودات و تعاملات فرهنگی میتواند و باید بهتر از این باشد و تردیدی نیست که ما در این زمینه ضعفها و نارساییهایی داشته و داریم اما نباید از وضعیت ذاتی این زبان که حداکثر،آن را در کنار دیگر زبانهای پیرامونی مهم جهان قرار میدهد غافل شویم.
اما در همهء این موارد تکیه و تأکید بر زبان پارسی ضروری است و این زبان باید بهعنوان بستر و مبنایی در نظر گرفته شود که بر روی آن هرگونه ارتباط فرهنگی ایرانی با فرهنگهای دیگر شکل میگیرد.
اما آنگاه که بحث روشهای تحقق این مهم مطرح میشوند ابهامها و ایهامهای فراوانی سربرمیآورند:ما در زمینهء کتابهای آموزشی این زبان با مشکل روبرو هستیم،با روشها و ابزارهایی جدید که با تحولات فناورانه کنونی مطرح شدهاند بیگانهایم؛تولیدهای فکری-نظری اندکی در این باب داریم،وضعیت آثاری از زبان پارسی که به زبانهای دیگر ترجمه شدهاند و میشوند هم وضعیتی درخور و بهینه نیست."