خلاصه ماشینی:
آنچه در اینجا مورد نظر است نقد موضوعات زیر است: نخست, ارجاع به مؤلف دوم, چگونگی ثبت جلد و صفحه سوم, ارجاع در متن چهارم, تکرار مشخصات کتابنامه ای در پاورقی پنجم, ارجاع در پی نوشت ششم, ارجاعات مکرر نقد نخست: ارجاع به مؤلف موضوع شیوه آدرس دهی (ارجاع) در تحقیق و پژوهش, شاید موضوعی بی اهمیت و جزئی به شمار آید, اما اهل مطالعه و تحقیق, پیوسته با آن روبرو هستند و محافل علمی و مجلات تخصصی در چگونگی اعمال آن اختلاف نظر دارند.
متأسفانه این اختلاف نظر سبب می شود گاه نویسنده مقاله یا کتاب برای انتشار اثر خود در مجله یا مرکزی که از نظر شیوه با یکدیگر اختلاف نظر دارند به رغم نظر خود, تغییرات بسیاری را در نوشته اش ایجاد کند یا این تغییرات توسط ویراستاران آن مجموعه اعمال می شود و مشکلاتی مانند اشتباه در ذکر نام مؤلف پدید آید.
جالب است به نمونه دیگری از آشفتگی ارجاع در مجله ای علمی ـ پژوهشی6 که در کتابنامه مقاله و به ترتیب زیر آمده است, توجه کنیم: ابن بابویه قمی, ابوجعفر محمد بن علی [شیخ صدوق] جبعی عاملی, زین الدین [شهید ثانی] شیخ بهائی, بهاءالدین حارثی عاملی علم الهدی, [سید مرتضی] مفید, محمد بن نعمان موسوی خمینی, سید روح اللّه [امام خمینی] در همه موارد این آدرس دهی, اشکالاتی به چشم می خورد: الف) شیخ صدوق غیر از ابن بابویه و فرزند او است و با اینکه ممکن است به اولی هم ابن بابویه اطلاق شود, لیکن مشهور و معمول نیست.
6. در همین جا باید به آثاری اشاره کنیم که منسوب به یک نویسنده است و نام بردن از او به عنوان صاحب قطعی اثر, عالمانه نیست و ارجاع دهنده نمی خواهد از کلمه (منسوب) درباره آن صرف نظر کند; بلکه لازم می داند این مطلب را به خواننده توجه دهد.