چکیده:
از جمله مباحث نوین اخلاق پزشکی ، مبحث آتانازی یا تسریع در مرگ بیماران محتضر و یا لا علاج جهت راحت ساختن آنها از دردها و رنجهای طاقت فرسا از طریق اقدامات مرگ آور می باشد که طرفداران آن با تاکید بر خصوصی بودن تصمیم گیری برای مردن و هدف خیر خواهانه از این کار، آتانازی را اخلاقی و جایز می شمارند . اما از نظر دینی به دلایل عدم مالکیت انسان نسبت به جسم و روح خود و حرمت شدید قتل خود و دیگران چه از نظر آیات و روایات و چه از نظر عقلی و اخلاقی و انحصار تصمیم گیری در مورد مرگ و زندگی انسانها فقط برای ذات پروردگار و عدم قابلیت درد و رنج به عنوان مجوز شرعی و اخلاقی مرگ و خروج از مسیر طبیعی مرگ و مفاسد و سو ء استفاده های ناشی از آتانازی ، این کار حرام است و حکم قتل عمد را دارد . البته اگر برای بیماریهای لاعلاج به دلیل بی فایده بودن ادامه درمان ، معالجه و درمان را بر پزشک و بیمار واجب ندانیم در این صورت ترک درمان که اصطلاحا آتانازی انفعالی است شرعا جایز و فاقد اشکال می گردد ، زیرا در این حالت عملکرد پزشک نسبت به ترک درمان عامل مرگ بیمار شمرده نمی شود و فعل درمان جلو مرگ را نمی گیرد .
Euthanasia، a painless killing of people who have a painful incurable disease is a newly considered who have a painfully incureable disease is a newly considered issue in the medical ethics. Some doctors believe in order to reduce the aches and pains of incurab disease،we are to commit such a killing، but as a personal behavior، it is a merciful، useful and rational treatment for those diseases.
According to the Islamic Principles، any act which leads to kill someone should be banned. If a doctor continues his treatment processes، but having no positive result. Thus we cannot blame on those who commit and apply medical technology or scientific treatment for doing euthanasia.