چکیده:
مطالعات قانونگذاری را میتوان به دو دسته وسیع تقسیمبندی کرد. متغیرهای درونی پارلمان و متغیرهای خارجی در میان متغیرهای خارجی مانند حوزههای انتخابیه، گروههای نفوذ، احزاب سیاسی و نظایر آن، رابطه میان قوه مقننه و مجریه از اهمیت بسیاری برخوردار است که در این مقاله مورد تحلیل قرار گرفته است. اشکال قانون اساسیای این رابطه، نظام احزاب سیاسی و تاثیر آن بر روابط قوه مقننه و مجریه، متخصصان سیاستگذاری، اشکال مختلف نظامهای سیاسی مانند رژیمهای پارلمانی، ریاستی و نیمه ریاستی در این مقاله مورد بحث قرار گرفتهاند.
Studies of legislatures can be divided in to two broad categories:The internal Variables and the external one Among the external variable Such as the constituents، interest groups، political parties etc، the relationship between Legislatures and Exective is in focal point which has been analysed in this article. Constitutional forms of this relationship، the system of political parties and its impact on the relationship between legislatures and executives، policy expertisc and the different forms of political system such as parliamentary presidential or semi presidential regiems، has been considered in this article.
خلاصه ماشینی:
دسته دوم، میتواند بر مطالعهء رابطهء قوه مقننه با حوزههای عامتری از جمله حوزههای انتخابیه و گروههای (*)این متن ترجمه مقالهای با مشخصات زیر است: Mezey,Michael,"Executive-Legislative Relation",in Kurian,George Thomas(ed.
بعضی از نظامهای ریاستی وجود داشتهاند که طی آن محدودیتهای اندکی از سوی قوه مقننه بر رئیس جمهور اعمال میشد(مانند یک دوره طولانی در کره جنوبی پس از جنگ)و بعضی دیگر از نظامهایی ریاستی نظیر ایالات متحده امریکا که در آنها لوایح قانونی رئیسجمهور غالبا رد شده یا همواره با اصلاحیه همراه بوده و گاه حتی بهطور کامل نادیده انگاشته شده است.
مطالعات در مورد نظام ریاستی بیانگر این است که توانایی رئیسجمهور در کسب حمایت کنگره درباره لوایح،با تعداد احزاب سیاسی متعلق به حزب رئیسجمهور در هریک از مجلسین و مشابهت دیدگاههای ایدئولوژیک رئیسجمهور،توجیه میشود (Bond and Fleisher 1990).
تقابل نظامهای ریاستی و پارلمانی رئیسجمهور ایالات متحده امریکا با توجه به اینکه کنگره ایالات متحده امریکا قادر است حدی از محدودیت را که قابل مقایسه با سایر پارلمانهای موجود در دنیا نیست بر قوه مجریه اعمال کند؛بسیاری از محققان علوم سیاسی امریکا بر دیدگاهی اصرار میورزند که براساس آن توانایی ریاست جمهوری در جلب رأی موافق کنگره برای طرحها و برنامهها،نشانهای بارز بر برتری آن است.
هرچند که احزاب مخالف میدانند که به احتمال ضعیف اپوزیسیون قادر به رد کردن لوایح دولت است؛با این حال مخالفت آنها میتواند قوه مجریه را به دفاع از لایحه ارائه شده وادار کند.