چکیده:
برای مدتهای مدیدی است که امنیت انرژی از دغدغههای شورهای صنعتی و مصرفکننده عمده انرژی بوده است.ایدهء امنیت عرضه انرژی با شکلگیری آژانس بین المللی انرژی (IEA) همراه شد که در آن سیستم واکنش سریع برای وضعیت اضطراری در عضه نفت تدوین و مورد توافق تمامی اعضای آن قرار گرفت.از آنجایی که نفت و گاز بیشترین سهم را در سبد انرژی جهان داراست بنابراین امنیت انرژی دستیابی به امنیت بلندمدت و متداوم انرژی غیر ممکن خواهد بود؛نکته مهمی که گاه از چشم مصرفکنندگان بزرگ صنعتی و بخصوص قدرتهای بزرگ پوشیده میماند.این مقاله نشان میدهد که امنیت انرژی یک مفهوم چند بعدی است و براساس این ابعاد چندگانه که در آن تولیدکنندگان،مصرفکنندگان و سرمایهگذاران در ریسکها با همدیگر مشارکت دارند،یک امنیت انرژی پایدارتر قابل حصول است.
خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) این نکته قابل ذکر است که گرچه نفت و گاز و سایر انرژیهای تجاری مهم عمدهای در سبد انرژی اولیه دارند و امنیت انرژی عمدتا به آنها اشاره دارد اما نباید نقش اخیر سایر انرژیهای تجدیدپذیر را در کمک به امنیت انرژی در شرایط کنونی و در سالهای آتی از نظر دور داشت.
سهم حاملهای مختلف انرژی در جهان در سناریو پایه مدل OWEM (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ: Opec,2007,World oil iutlook بنابراین مفهوم امنیت انرژی بیشتر به امنیت نفت و گاز طبیعی اشاره دارد چرا که در سبد انرژی جهان از سهمی 64 درصدی برخوردار است.
همیشه اعتقاد بر این بوده است که افزایش قیمت نفت یکی از عوامل اصلی و مهم در کاهش رشد تلقی شود اما تحولات اخیر در بازار نفت خصوصا از سال 2004 به بعد نشان داد که اقتصاد این کشورها نسبت به افزایش قیمتها مقاومت بالایی نشان داده و همچنان رشد میکند و میتواند خود رابا وضعیت قیمتهای جدید تطبیق دهد.
میزان درآمد نفتی مصرفکنندگان و تولیدکنندگان (به تصویر صفحه مراجعه شود) ماخذ:بولتن آماری اوپک،2007 به وضوح میتوان دریافت که قیمتهای اسمی بین المللی نفت حتی در سطوح فعلی،قیمتهایی هستند که کشورهای مصرفکننده به راحتی میتوانند بپردازند و اقتصاد آنها نیز با این قیمتها خود را وفق داده است.
از یک طرف قیمت نفت و گاز تولیدی عرضه شده به بازار جهانی و منطقهای قدرت واقعی خریداش را از دست داده و از طرف دیگر تجهیزات و تکنولوژی و مواد لازم برای توسعه بخش انرژی برای کشورهای دارنده ذخایر انرژی افزایش یافته است."