خلاصه ماشینی:
"گرچه در قرون گذشته دامنه ارتباطات و رسانهها به گستردگی امروز نبود، ولی با توجه به شرایط و مقتضیات زمان، ابزارها و وسایل ارتباطی وجود داشت که مردم برای ابراز نیاز و انتقال مفاهیم و پیامها و اندیشههای خود از آنها استفاده میکردند و خواستههای خود را با دیگران در میان میگذاشتند.
در این مورد، سیوطی به نقل از سعد بن ابراهیم آورده است: «أول من خطب علی المنبر إبراهیم7 حین اسر لوط واستأسرته الروم، فغزا ابراهیم حتی استنقذه من الروم؛ نخستین کسی که بر منبر خطابه خواند، ابراهیم7 بود و آن زمانی بود که رومیها، لوط را اسیر کردند و ابراهیم با آنان جنگید و او را از دست آنان نجات داد».
تغییر حالت: شایسته است خطیب و گوینده به سخنان خود ایمان داشته باشد و برای انتقال مفهوم مورد نظر تلاش کند و مشتاق رساندن آن مفاهیم به دیگران باشد و نرسیدن آن مفاهیم به مردم و یا عدم توجه مردم به آن باعث رنجش او شود.
8. کوتاه بودن خطبهها: سخنرانی هر چند خوب ارائه شود، باز این تردید وجود دارد که شنوندگان، قدرت هضم و شنیدن همه مطالب ارائه شده را نداشته باشند؛ زیرا میزان شنیدن مفید افراد، کم و محدود است و خطابههای سنگین و طولانی باعث خستگی، کسالت و تنفر آنان میشود و در نهایت آنها را به سخنان خوب و ارزشمند، بی میل و بیرغبت میسازد.
بنابراین، شعر با محتوای مثبت و ارزشی، از منظر اهلبیت: دارای اهمیت و جایگاه رفیعی است و خود آن بزرگواران از این ابزار، برای انتقال پیام و مفاهیم ارزشمند استفاده بسیار کردهاند."