خلاصه ماشینی:
"گفتوگو با آدونیس شاعر بزرگ دنیای عرب ما فقط تاریخ رسمی را خواندهایم اگر میدانستم چه میخواهم بنویسم از نوشتن دست میکشیدم *آقای آدونیس شما در کتاب«الثابت و المتحول»درباره سنت و تجدد صحبت کرده و آن را به عنوان مشکل اساسی جامعه عربی عنوان کردهاید،ممکن است این عرصه را در شعر عربی توضیح دهید؟ آدونیس:این پرسش بهطور خلاصه مشکل فرهنگ عربی را نشان میدهد،همانگونه که فکر میکنم مشکل تجدد ایرانی نیز است و حس میکنم ما از نظر مشکلات قومی به نوعی مشارکت داریم،همچنان که امیدوارم در حل این مشکل نیز بتوانیم مشارکت داشته باشیم.
آیا در شرایط بحرانی خاورمیانهای ما نباید برای حل مشکلات خود نگا بیشتری به سوی فلسفهی انگلیسی داشته باشیم؟ آدونیس:این تحلیلها کار متقدان و علمای زبانشناسی است و اینکه بایستی فلسفه گذشته ما با خوانشی زبان شناسانه تکمیل شود، همانطورکه در غرب شده است و متاسفانه فکر میکنم در زمینهی زبانشناسی آدمهای درسخوانده و باسواد خیلی کم داریم.
آدونیس:از این نگاه شما متشکرم،اما از نظر من فلسفه در خدمت شعر است،من اول و آخر شاعرم و معتقدم هیچ شاعر بزرگی وجود ندارد مگر آنکه اندیشهای بزرگ پشت سر او قرار گرفته باشد.
*آیا فکر نمیکنید گفتمانهای متداول دربارهی بحران،خود نوعی بنای بحران و باز تولید آن است؟ آدونیس:ما طوری دربارهی بحران حرف میزنیم که انگار دیواری است یا غیابی کامل است،اما هرتجربهی حقیقی در هرسطح بحران خاص خود را دارد و بحران از نظر من دلیل زنده بودن است، چون وقتی ظاهر میشود که ما در رسیدن به هدف مشکل داشته باشیم."