خلاصه ماشینی:
"او در ذیل توضیحات خود را پسوند«خان»، به«خانه»میپردازد و آنرا از ریشه پهلوی xanak و از ریشه پارسی باستان Ahana به معنای«جا و محل»مشتق میداند و میگوید:«در کتاب دستور فارسی ذوالنور،«خانه» بنام پسوند مکان آورده شده،اما بهتر است که جزو پسوندها بهشمار نیاید و تنها اسم شمرده شود.
صورت قدیمی صورت فعلی آهنگر خانه در برابر آهنگری صابونپز خانه در برابر صابونپزی طباخ خانه در برابر طباخی کار پردار خانه در برابر کارپردازی عکاس خانه در برابر عکاسی قصاب خانه در برابر قصابی خیاط خانه در برابر خطاطی نانوا خانه در برابر نانوایی قناد خانه در برابر قنادی عصار خانه در برابر عصاری کار پرداز خانه در برابر کارپردازی کنسول خانه در برابر کنسول(گر)ی راهدار خانه در برابر راهداری (فهرست شماره 2) این فهرست،دو واقعیت را برای ما آشکار میکند:نخست آنکه«خانه»در همنشینی با تکواژهای مجاورش،کل ساخت حاصل را دارای بار عاطفی منفی میکند،و دوم آنکه این تغییر میتواند دلیلی بر پسوند بودن-و در نتیجه دستوری بودن-تکواژ«خانه»در همنشینی با ریشههای[+انسان]باشد.
قطع نظر از این مطلب،«خانه»سایر ویژگیهای یک پسوند را داراست:به انتهای کلمهای دیگر متصل میشود،در معنی ریشه تصرف میکند(هم کاربرد واژه را تغییر میدهد و هم بار عاطفی را دگرگون میکند)و طبیعی است که باعث تغییر حالت دستوری ریشه میشود.
این اتفاق که به نظر میرسد نتیجه فرآیند«دستوریشدگی»باشد،علاوه بر ویژگیهای ساختواژی، ویژگیهای معنایی خاصی را نیز در همنشینی با واژه پایه،به کل ساخت حاصل تحمیل میکند:یعنی آنکه در مقایسه با ساختهای هم معنای آن کلمه،از بار عاطفی آن میکاهد و طبعا کاربرد اجتماعی آنرا تغییر میدهد."