چکیده:
مبنای تحلیلی این مقاله دو نگرش موجود در خصوص تأثیرگذاری ایالات متحده بر محیط اجتماعی سیاسی سایر کشورهاست و نگارنده براساس همین دو نگارش(توطئهگرایانه و غیرتوطئهای) به تحلیل تجاوز عراق به ایران پرداخته است و به بررسی شرایط محیط داخلی ایران و منطقه خلیج فارس قبل از شکلگیری جنگ تحمیلی میپردازد و آنگاه الگوهای رفتاری امریکا در دوران جنگ تحمیلی را مورد ارزیابی قرار میدهد.نگارنده در این مقاله به دنبال اثبات این فرضیه است که امریکا در جدالهای منطقهای نقش تسریع کننده را دارد و در جنگ ایران و عراق تلاش میکند تا تواناییهای نظامی ایران را محدود سازد.
خلاصه ماشینی:
"مجله سیاست دفاعی شماره 13،تابستان 97 استراتژی موازنهء منطقهای امریکا در جنگ ایران و عراق نویسنده:دکتر ابراهیم متقی* چکیده مبنای تحلیلی این مقاله دو نگرش موجود در خصوص تأثیرگذاری ایالات متحده بر محیط اجتماعی سیاسی سایر کشورهاست و نگارنده براساس همین دو نگارش(توطئهگرایانه و غیرتوطئهای) به تحلیل تجاوز عراق به ایران پرداخته است و به بررسی شرایط محیط داخلی ایران و منطقه خلیج فارس قبل از شکلگیری جنگ تحمیلی میپردازد و آنگاه الگوهای رفتاری امریکا در دوران جنگ تحمیلی را مورد ارزیابی قرار میدهد.
مادلین آلبرایت،وزیر امور خارجه امریکا در اجلاسیهء مرکز مطالعات آسیا در سال 0002 نسبت به دلایل حمایت ایالات متحده از عراق و در روند جنگ تحمیلی آن کشور علیه جمهوری اسلامی ایران مواردی مطرح کرد که بیانگر نقش محدود کنندهء ایران در (*) geostrategic requirement (**) Initiative Behavioral Model (***) Balancing Strategy چارچوب استراتژی موازنهء منطقهای است.
به عبارت دیگر تصویب بند 905 تبصرهء الف قانون امنیت جمعی دیپلماتیک از سوی کنگرهء امریکا نشان دهندهء آن است که الگوهای تحریم علیه ایران در روند جنگ تحمیلی نه تنها در عرصهء قوهء مجریهء ایالات متحده گسترش یافت،بلکه مجلس نمایندگان امریکا نیز محدودیتهای جدیی را برای جلوگیری از هرگونه ابتکاری که به بیاثر شدن موازنهء منطقهای ایران و عراق منجر گردد اعمال میکرد.
به این ترتیب،آخرین"اقدام موازنهگر"امریکا دردوران جنگ تحمیلی عراق،در شرایطی انجام پذیرفت که توان نظامی و عملیاتی ایران براساس فرسایش جنگ کاهش یافته بود،و از سوی دیگر افکار عمومی بینالمللی برای رویارویی مشترک واحدهای فرا منطقهای علیه جمهوری اسلامی ایران آماده شده بود."