خلاصه ماشینی:
"طالبان،همسایگان و جامعه جهانی تاکنون کشورهای پاکستان،عربستان سعودی و امارات متحده عربی هریک بر لحاظ منافع خویش حاکمیت طالبان بر افغانستان را به رسمیت شناختهاند،اما سایر همسایگان و جامعه جهانی از به رسمیت شناختن طالبان خودداری کردهاند و کرسی افغانستان در سازمان ملل نیز هنوز به دولت سابق این کشور تعلق دارد.
شاید به لحاظ موارد فوق و برخی ملاحظات استراتژیک دیگر بوده ست که اسلامآباد اخیرا آمادگی خود را برای کمک به یافتن یک راهحل سیاسی برای مناقشه افغانستان اعلام کرده و در این عرصه نسبتا فعال شده است.
البته دولتمردان پاکستان به این نکته هم واقفند که نقض مزورانه قول و قرارهایی که در تهران و نیز نشست پنج جانبه سران در شانگهای برای کاهش حمایت از طالبان دادهاند،میتواند باعث از بین رفتن قابلیت اعتماد به اسلامآباد شود و آثار منفی این بیاعتمادی در موارد دیگری خود را نشان خواهد داد.
ایالات متحده حامی پاکستان محسوب میشود و تاکنون نیز فشارهای آمریکا بر دو دولت سابق(به ریاست نواز شریف)و دولت نظامی فعلی(به ریاست پرویز مشرف) برای کاهش حمایت اسلامآباد از طالبان بیتأثیر نبوده است.
سفر مشرف به تهران،سفر خاتمی به پکن و دیدار او با جیانگ زمین و نیز دیدار وی با برهان الدین ربانی در تهران،تحرکات دیپلماتیک و برگزاری نشستهای سران 5 کشور ذینفع در افغانستان در شانگهای و دوشنبه،پایتخت تاجیکستان،و قولهای مساعد پاکستان مبنی بر کاهش حمایت از طالبان این امید را به وجود آورده بود که زمان آن فرا رسیده است تا طالبان با قناعت به 85 درصد منطقه تحت تصرف خویش به تشکیل لویه جرگه رضایت بدهد و از ادامه نبردها جلوگیری شود."