خلاصه ماشینی:
"هرچند تأکید افراطی بر درآمد و ارتقای تولید محصولات مادی،ظاهر بحث سرمایه انسانی را به یک بحث فقط اقتصادی تبدیل کرد،اما دیری نپایید که توجه به ارزش افزوده فرهنگی،اجتماعی، سیاسی-که امکان محاسبات مالی و تجزیه و تحلیل هزینه-منفعت در مورد آنها یا مقدور نیست،یا با احتمال و برآورد ممکن است-جای خود را باز کرد.
تردیدی نیست که هر دو نوع دانش،در این برداشت،جزو لوازم توسعه به شمار میآید،اما،مسألهیی که با توجه به فضای فرهنگی تولید دانش و رابطه آن با توسعهیافتگی مبتنی بر فضای فرهنگی مطرح میشود،تفاوتهای شمال- جنوب در امکان بهرهبرداری مؤثرتر از دو نوع دانش مذکور است.
در حالیک ه،جنوب برای تولید«دانش به عنوان اطلاعات»میکوشد و در تکاپوی قرار دادن خود در ردههای بالاتر چنین تولیدکنندگانی است و از ارزش محصولات دانشی خود برای کمک به توسعه ملی غفلت میکند.
11 مسأله،به این ترتیب نیز قابل طرح است که؛وقتی آفرینش دانش به اتکای دادهها و اطلاعات ساخته شده وارداتی،با زمینه فرهنگی،اجتماعی و سیاسی خود دارای گسست محتوایی و اجرایی است،فرصت کمی برای استفاده از محصولات آن در جهت توسعه باقی میگذارد.
بیدار شدن روح ماجراجویی،جستارطلبی، پیشرفتخواهی و راهکارهای فرهنگی چون اینها، به عنوان لوازم تولید«دانش-فرایند»و نرمافزارهای توسعه،در کشورهای صنعتی غرب هنگامی روی داد که اثر کمی از مانورهای سیاسی بر سر تولید دانش-شئ وجود داشت و در کشورهای صنعتی شرق،با اقدامات بموقع و سنجیده اوایل سده بیستم،از طریق توسعه بهداشت و آموزش عمومی،تقریبا با موفقیت انجام شد (ماندل،9731)."