چکیده:
مستشرقان با مطالعه در موارد اختلافی بین گرایش ها و نحله های اسلامی، نتایج و دست آوردهای خود را به صورت روش مند و جدید ارائه کرده اند. «مایا یازگی» ـ از مستشرقان معاصر ـ با بررسی روش مندانه روایت جعلی «عشره مبشره» که در منابع اهل سنت نقل شده، به تبیین چگونگی انتخاب جانشینی پیامبر پرداخته است. او در صدد پاسخ به این سوال است که: پس از رحلت پیامبر (ص) انتخاب جانشینان آن حضرت بر چه اساسی بوده است؟ و با روش تحلیلی ـ توصیفی، ضمن بیان گونه های مختلف حدیث و با بررسی سندی و متنی آن، به ساختگی بودن حدیث اشاره می کند . وی با طرح «شهرت متاخر» حدیث و «نماد عدد ده»، ممتاز دانستن این ده نفر را از دیگر صحابه، قانع کننده نمی داند. او با توجه به اهمیت سیاسی حدیث، به این نتیجه می رسد که «عشره مبشره» جانشینان پس از پیامبر در جامعه اسلامی اند که چهار نفر از اعضای عشره، خلیفه شدند و شش نفر دیگر، شورایی تشکیل دادند که مامور به انتخاب خلیفه بعدی از میان خودشان بودند.
خلاصه ماشینی:
این حدیث، در چهار کتاب از صحاح سته به چشم میخورد،<FootNote No="224" Text=" حدیث عشره در سنن ابنماجه، ابوداود، ترمذی و نسائی به نقلهای مختلف به چشم میخورد، اما در صحیح بخاری و مسلم نقل نشده است.
دو دلیل برای این ادعا وجود دارد؛ اول اینکه ترمذی _ در جایی که گونههای متنوع حدیث عشره را فهرست میکند _ آشکارا بیان کرده است که روایت عبدالرحمنبنعوف از روایت سعیدبنزید وثوق کمتری دارد؛<FootNote No="226" Text=" ر.
در کتابهای طبقات، بهویژه در تراجم، شروع به معرفی هر کدام از ده نفر ذکرشده در حدیث عشره کردند، با این وصف که به آنها وعدۀ بهشت داده شده است و اینکه آنها خود افراد عشرة مبشرةاند؛ و به طور آشکار، این دگرگونی سیر وقایع از زمانی بود که نقل سعیدبنزید از حدیث عشره نسبت به نقلهای دیگر این حدیث، از اولویت برخوردار میشد.
بهکارگیری نمادین عدد ده با فهرستهای متباین{مختلف} از اسامی برای تقویت آن، تنها به اخبار اسلامی اختصاص ندارد، بلکه مشابه بهکارگیری نمادین عددی که در اخبار مسلم و قطعی دیگر مذاهب، مورد توجه خاص بوده است و با قاطعیت افزونتری ما را به دوازده حواری عیسوی<FootNote No="237" Text=" &amp;quot;Jesus and Judasism&amp;quot;, P.
گنجاندن چهار خلیفۀ راشدین، طلحه و زبیر، عبدالرحمنبنعوف و ابوعبیدۀبنجراح، احتمال دارد در نگاهی واقعی قابل توجیه باشد، به اینکه ما چندین خبر داریم که پیامبر( با هر یک از آنها به طور خاصی دربارۀ دستیابی آنها به بهشت، صحبت کرده است؛ در حالی که تلفیق ابوبکر، عمر، عثمان، علی(، طلحه، زبیر، سعدبنابیوقاص و عبدالرحمنبنعوف ممکن است در دورههای سیاسی بعد، در نقلها به عنوان خلفا یا اعضای شورای عمربنخطاب به شمار آمده باشد.