چکیده:
هدف:پژوهش حاضر به منظور مقایسه نگرش معلمان رابط و عادی دانشآموزان کمشنوای تلفیقی نسبت به اثربخشی برنامههای آموزشی تلفیقی بر روی 06 نفر معلم رابط و 06 نفر معلم عادی،شاغل در دبستانهای پسرانه شهر تهران اجرا شد.روش:طرح پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسهای است و آزمودنیها بهطور تصادفی با استفاده از روش نمونهگیری چندمرحلهای انتخاب شدند.ابزار اندازهگیری مورد استفاده،مقیاس محقق ساخته نگرشسنج معلم بود که اعتبار آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ /49برآورد شد.تحلیل آماری دادهها،با استفاده از آزمون تی مستقل و روش رگرسیون چندگانه صورت گرفت.یافتهها:نتایج این پژوهش نشان داد که بین دو میانگین نگرش معلمان رابط و نگرش معلمان عادی نسبت به اثربخشی برنامههای آموزش تلفیقی به نفع معلمان رابط تفاوت معناداری وجود دارد.اما متغیرهای پیشبین مورد بررسی همچون جنسیت،سن،مدرک تحصیلی،سابقه تدریس،پایه تدریس،وضعیت استخدام معلمان و تعداد دانشآموزان کمشنوای تحت پوشش در کلاس نتوانستند تغییرات نگرش معلمان را پیشبینی کنند.نتیجهگیری:با توجه به اینکه نگرش معلمان عادی دانشآموزان کمشنوای تلفیقی نسبت به برنامههای آموزش تلفیقی مثبت نیست،لذا موفقیت اینگونه برنامهها به خطر میافتد و ضرورت دارد برنامههای آموزش ضمن خدمت به منظور آگاهسازی معلمان عادی و اصلاح نگرش آنان اجرا شود.
Objective: The purpose of the present study was to compare the attitudes of itinerant and regular teachers of partially hearing impaired (PHI) male students toward the efficacy of integrated education programs in elementary schools in Tehran. Method: The participants were sixty itinerant teachers and sixty regular teachers. They completed a 40 item Likert type scale of attitudes toward the efficacy of integrated education programs which developed by the researchers. The research design was ex post facto and the subjects were randomly selected, utilizing multistage sampling method. The reliability of the instrument utilizing Cronbach alpha procedure was 0.94. Results: The data analysis through t-test and multiple regression showed that two mean scores of the regular teachers and itinerant teachers toward the efficacy of integrated programs were significantly different. However, the results of multiple regression revealed that non of the predictive variables such as sex, age, teaching experience, grade teaching and the number of PHI students could predict teachers’ attitudes toward such programs. Conclusion: Since the attitudes of regular teachers of PHI students toward their educational integration were negative, this study concludes that in order to make integrated education programs more effective and successful, it is essential to administer more in-service training and attitude modification programs for them.
خلاصه ماشینی:
مقایسه نگرش معلمان رابط و عادی دانشآموزان کمشنوا به اثربخشی برنامههای آموزشی تلفیقی دکتر احمد بهپژوه*1،کیوان کاکابرایی2،دکتر محسن شکوهی یکتا3،دکتر مسعود غلامعلی لواسانی3 تاریخ دریافت:68/3/02 تجدید نظر:78/2/41 پذیرش نهایی:78/4/61 چکیده هدف:پژوهش حاضر به منظور مقایسه نگرش معلمان رابط و عادی دانشآموزان کمشنوای تلفیقی نسبت به اثربخشی برنامههای آموزشی تلفیقی بر روی 06 نفر معلم رابط و 06 نفر معلم عادی،شاغل در دبستانهای پسرانه شهر تهران اجرا شد.
پژوهشهای متعددی(براون و همکاران 9791؛ سرتو،هرینگ و یورک،4891؛اشتینبک و ددریک، 4891؛ولتز،2891؛بهپژوه،2991؛موست،ویزل و تورکاپا،9991)نشان داده است که برنامههای آموزش تلفیقی به منزله روش جایابی آموزشی6آثار و پیامدهای مثبتی به دنبال دارد که به برخی از آنها اشاره میشود: 1-برنامههای آموزش تلفیقی،فرصتهایی را برای تماس و تعامل اجتماعی بین دانشآموزان عادی و دانشآموزان با نیازهای ویژه فراهم میکند تا مهارتهای لازم را برای زندگی در جامعه پیچیده و نامتجانس یاد بگیرند و در عمل تمرین کنند.
در مقابل،هادسون،گراهام و وارنر،(9791) گزارش کردهاند که معلمان کلاسهای تلفیقی،حامی تلفیق کودکان معلول نیستند و اکثریت معلمان عادی، آموزش تلفیقی را برای خود امری تحمیلی میدانند و عقیده دارند دانشآموزان با نیازهای ویژه بهتر است در مدارس مجزا به تحصیل بپردازند.
یافتهها برای مقایسه نگرش دو گروه از معلمان رابط و عادی دانشآموزان کمشنوای تلفیقی نسبت به اثربخشی برنامههای آموزشی تلفیقی از آزمون تی مستقل استفاده شد.
بحث و نتیجهگیری در پژوهش حاضر نگرش گروهی از معلمان رابط و عادی به اثربخشی برنامههای آموزش تلفیقی دانشآموزان کمشنوا بررسی شد.