خلاصه ماشینی:
"بخش سوم تحت عنوان«ایران در مسیری جدید»،شرایط حاکم بر جمهوری اسلامی ایران در پایان جنگ هشت ساله و ضرورتهای فنی و دفاعی پس از آن،آغاز دوران سازندگی و حاکمیت گفتمان«حفظ و توسعه اقتصادی ایران به عنوان ام القرای جهان اسلام»،سیاست خارجی سرچشمه گرفته از آن و نگاه به حوزه شمالی و به ویژه روسیه در این دوره مورد بررسی قرار گرفته است.
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در آن زمان که با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان نظام دو قطبی در جهان همراه است،در کنار روابط با غرب که نامناسب بود،روابط با شرق را در اولویت قرار داد و این روابط،عرصهای مهم و قابل توجه برای بازیگری ایران در روابط با چین،روسیه و کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز فراهم آورد.
در این بخش نگارنده بستر بین المللی روابط دو کشور،فرصتها و محدودیتهای ناشی از آن بستر را در دو دهه اخیر مورد بررسی قرار داده و خاطر نشان ساخته است که نظام بین الملل پس از جنگ سرد بر اساس یک نگرش آرمانی و نیز از برخی جهات علمی، واجد ویژگیهایی برای یک حکمرانی جهانی چند جانبه،ملت محور و مبتنی بر حقوق بین الملل بود که مسائل و مشکلات موجود در جهان را از طریق اجماع عمومی در نهادهای بین المللی و مبتنی بر منافع مشترک بشری حل و فصل نماید.
3-همکاریهای دو کشور در مسایل بین الملل:در بخش چند جانبهگرایی هر چند که روسیه سالهای 59-1991 خود را در پیوند با غرب میدید،اما پس از روی کار آمدن پوتین،سیاست مخالفت با یک جانبهگرایی آمریکا و قرار دادن یک نظام چند قطبی به جای آن را اتخاذ نمود و از اینرو با جمهوری اسلامی ایران منافع مشترکی پیدا کرد."