چکیده:
بحث در مورد آیین زرشتی و به عبارتی مجوسی در تاریخ اسلام پیشینه درازی دارد. در
زمان پیامبر ـ صلیالله علیه و آله ـ این سؤال مطرح بود که آیا این دین، الهی است
و پیروان آن اهل کتاب شمرده میشوند یا نه؟ سالهای بعد نیز همچنان این سؤال مطرح
گردیده است. نگارنده در این نوشتار سعی کرده تا دیدگاه اسلام و شیوه برخورد پیامبر
و ائمه ـ سلامالله علیهم ـ را نسبت به این دین بررسی کند بدین منظور ابتدا واژهی
مجوس، پیشینه آن، و این موضوع را که مجوسیان چه کسانی هستند عنوان کرده آن گاه مجوس
را در قرآن و روایات مورد بحث قرار داده است.
خلاصه ماشینی:
"آقای الهامی به مناظره امام رضا (ع) با فرد زرتشتی اشاره کرده مینویسد: «آری آنچه زرتشت آورده و پیغمبرانی که او معرفی کرده است همه مخالف تعالیم پیغمبران واقعی است چنان که حضرت رضا (ع) در احتجاجات خود با علمای ملل در آخر بحث رو به هربد عالم بزرگ زرتشتی کرد و فرمود زرتشتی که تو او را پیغمبر پنداشتهای چه دلیل به نبوت او داری گفت او برای ما تعالیمی آورده،… امام فرمود همچنین به ملتهای دیگر نیز تعالیم پیغمبران و موسی و عیسی و حضرت محمد رسید، پس شما به چه عذر و بهانه اقرار به نبوت آنها نمیکنید در صورتی که شما از روی گفتار دیگران به زرتشت گرویدهاید.
در کتاب یکتاپرستی در ایران باستان که به جانبداری از زرتشتیان نوشته شده آمده است: «راجع به اصحاب الرس چند قول است یکی از اقوال اشاره به مردمان کنار رود ارس است که در اغلب تفاسیر آمده است در تفسیر صافی میگوید ارس نهری است در حوالی آذربایجان، همان طوری که برای هر قوم و ملتی پیغمبر فرستادیم در آذربایجان نیز از بین اهالی آنجا پیغمبری را مبعوث کردیم.
در وسائل الشیعه روایتی از امام محمد بن علی (ع) ذکر شده که فرمود از مجوس جزیه گرفته شود زیرا پیامبر (ص) فرمود با آنان به سنت اهل کتاب رفتار کنید آنها پیامبری به نام داماسب داشتند که کشتند و کتابی به نام جاماسب که در دوازده هزار جلد به روی پوست گاو بود آن را آتش زدند (11/97)."