خلاصه ماشینی:
"اما به دلیل شغل نویسنده(کارمند عالی رتبه سفارت آمریکا در ایران)و حضور چهار سالهاش در ایران، آشنایی با زبان فارسی، آشنایی با چند تن از نخبگان سیاسی رژیم پهلوی و تماسها و ملاقاتهای مکرر با برخی سران انقلابی، کتاب حاضر خصوصا خاطرات موجود در آن در خور توجه است.
در انتهای این بخش بدون ذکر نام به رفت و آمدهای برخی روحانیون در سال 1977 به سفارت آمریکا اشاره میکند و همین موارد را عامل پذیرش تئوری توطئه از جانب برخی افراد در انقلاب ایران میداند.
بدست گرفتن قدرت:در این بخش، جریانات پس از ورود امام، تلاش بختیار جهت آرام ساختن اوضاع و بینتیجه ماندن آن، نقش چریکها و مجاهدین در پیروزی انقلاب، مخالفت مشترک چریکها و مجاهدین(چپیها)و روحانیت با دولت موقت، مأموریت هایزر در تهران و بالاخره مسأله فرار بستگان رژیم و مستشاران خارجی و رقابت انقلابیون برای ضبط و استفاده از اموال شخصی آنها بررسی شده است.
در مورد گروگانگیری اعضاء سفارت آمریکا به مواردی چون عواقب اقتصادی-سیاسی ناگوار آن برای ایران، تلاشهای بینتیجه دولت موقت و بنیصدر و در مقابل، کسب امتیاز این جریان توسط روحانیت خصوصا آیت الله بهشتی با به میان آمدن پای الجزایریها و بالاخره بهرهای که ایرانیها میتوانستند از آن شرایط به وجود آمده ببرند که با طرح درخواستهای نامعقول فرصت را از دست دادند، اشاره میکند.
نویسنده با اشاره به نامهای که دو سال قبل از انقلاب ایران تاریخ و شماره شده و در آن امام خمینی، شهید بهشتی، بختیار و بازرگان به عنوان رهبران وقایع آینده مطرح شدهاند و در سفارت موجود است، میگوید که آمریکا میبایست با برقراری رابطه با آنها بر این جریان تأثیر میگذاشت."