خلاصه ماشینی:
"از بنمایههای مشترک متنی مجموعه به غیر از افراد علاقهمند به موسیقی میتوان به این نکات توجه داشت: 1-استفاده از من راوی ناظر و راویانی که اکثرا نوازنده دورهگرد و جوان هستند (به جز داستان دوم که راوی اشراف زیادی به موسیقی ندارد و داستان شبانهها که من راوی شرکتکننده است) 2-حس نوستالژیک به گذشته چه این حس مخصوص منطقهای خاص چون تپه مالون باشد و چه حسرت دوران خوش از دست رفته.
»(ص 881) اما آنچه که در کنار این معایب اندک به کار ایشی گورو عمق میبخشد،استفادهی مناسب او از تضادها و تقابلهای متنی چون تضاد دو دنیای یاد یاد شده کامیابی، ناکامیابی/موفقیت،شکست/تجربه،عدم تجربه/خواننده غیر حرفهای و جوان در برابر خواننده خوانندهی حرفهای و پیر؛ و همچنین این همانی بین شخصیتهای داستانی است."