خلاصه ماشینی:
اگر هم دو گونه زبان داشته باشیم, همان فرود آمدن قرآن مجید به زبان عربی بس است که آن را زبانی مقدس کرده باشد و فرهنگ عظیم اسلامی برای مذهبی کردن آن کافی است, ولی از نگاه اعتقاد رسمی, هیچ زبان مذهبی و مقدسی در کار نیست بلکه همه زبان های جهان در یک تراز هستند و برتری مشخصی بر هم ندارند زیرا همگی آیات خدا هستند: از نشانه های او گوناگونی زبان ها و رنگ های شماست15.
ازاین رو, اگر کسی ادعا کند که در مهم ترین اثر آن (یعنی قرآن مجید) واژه های بیگانه هست, این بدان معنی است که عربی زبانی ناقص و حتی فاقد الفاظ بایسته برای معانی و مفاهیم دینی است.
4. در اینجا سر آرتور جفری این پرسش را به میان می آورد که: اگر واژه های قرآن مجید همگی عربی بودند, چرا حتی دانشمندان بزرگی مانند عبدالله بن عباس از دانستن معانی برخی واژه های ساده آن درمی ماندند؟ چه او از این دانشمند حدیث می آورد که معنی واژه (فطر) را به خوبی نمی دانستم تا دو عرب را در بیابان دیدم که بر سر مالکیت چاهی چالش می کردند و یکی از ایشان گفت: (انا فطرتها).
یوهان فوک می گوید: (قدیم ترین اثر از آثار نثر عرب یعنی قرآن, بیشترین اندازه دگرگونی صرفی را در خود نگه داشته, گرچه به اندازه شعر جاهلی آشکار نیست (زیرا در اینجا شیوه های عروض و قافیه مجالی برای شک درباره معرب بودن واژه های آن به جا نمی گذارد), ولی در قرآن کریم نیز موارد فراوانی است که شیوه گفتار اختیاری است و این گونه گفتاری گمانی به جا نمی گذارد که قرآن مجید هم اعراب کامل داشته است.