چکیده:
مشابهی نسبت به کودکان معلولشان برخوردار هستند.به عبارت دیگر نوع معلولیت در نگرش منفی مادران مؤثر نمیباشد و میتوان چنین نتیجهگیری کرد که این نوع معلولیت به یک اندازه فشار روانی روی والدین بخصوص مادران ایجاد میکند.
Objective: This research was aimed to investigate and compare emotional attitudes of hearing disability and intellectually disabled students’ mothers towards their children.
Method: Among hearing disability and intellectually disabled students’ mothers in Tehran، 30 ones whose children were intellectually disabled and 30 whose were hearing disability were chosen through random sampling. The informants were asked about the rate of rejection، acceptance، expressed affection and giving freedom toward their children. The data gathered by means of questionnaire.
Result: According to the result، the difference of the rate of rejection، acceptance، expressed affection and giving freedom toward their children between the groups under study were not significant.
Conclusion: Both groups experience same attitudes toward their exceptional children. In other words children’s exceptionality does not affect mothers’ attitudes towards their children. We can conclude that these exceptionality have same effects on mothers.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش تاثیر نوع معلولیت فرزند بر نگرش عاطفی دو گروه از مادران کودکان ناشنوا و کودکان کمتوان ذهنی،بررسی و مقایسه میشود.
لذا مهمترین پرسشی که در این پژوهش بررسی و پاسخیابی میشود این است که چه تفاوتی در نگرش عاطفی،میزان پذیرش،میزان ابراز محبت،میزان اعطای آزادی و میزان طرد فرزند معلول از سوی مادران کودکان ناشنوا و مادران کودکان کمتوان ذهنی نسبت به فرزند معلولشان وجود دارد؟ روش پژوهش این تحقیق باتوجه به موضوع و هدفهای آن به روش زمینهای انجام میشود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به مقدار t محاسبه شده و سطح احتمال 5 درصد و دجه ازادی 85 درصد که از مقدار t جدول(1/76) کوچکتر است پس در میزان پذیرش کودکان ناشنوا و کمتوان ذهنی از سوی مادرانشان تفاوت معناداری وجود ندارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به مقدار t محاسبه شده و سطح احتمال 5 درصد و درجه آزادی 85 که از مقدار t جدول(1/76) کوچکتر است بنابراین در میزان ابراز محبت به کودک معلول از سوی مادران کودکان ناشنوا و کمتوان ذهنی تفاوت معناداری مشاهده نمیشود.
بحث و نتیجهگیری همانطور که بیان شد،این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر نوع معلولیت فرزند بر نگرش عاطفی دو گروه از مادران کودکان استثنایی مادران کودکان ناشنوا و کودکان کمتوان ذهنی صورت گرفت.
یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که میزان منفیبودن نگرش مادران در دو گروه کودکان ناشنوا و کودکان کمتوان ذهنی یکسان بوده و تفاوت معناداری بین آنها از این نظر وجود ندارد.