خلاصه ماشینی:
"ایجاد جمهوریهای جدید دراین منطقه،بحث رژیم حقوقی این دریا و تقسیمبندی منافع آن را بهاصلیترین مباحث میان کشورهای همسایهی خزر تبدیل کرده است.
در فصل دوم،تاریخچهی رژیم حقوقی ریای خزر دریای خزر از عهدنامهی ترکمنچای تا موافقتنامهی 1964 ارزیابی میشودو مواضع هریک از کشورهای ساحلی این دریا بهطور مجزا بیان میشود.
طبققرارداد زیست محیطی بین پنج کشور ساحلی دریای خزر در سال 2003میلادی،مسالهی محیط زیست خزر،تنها زمینهای از مسائل این دریا استکه تاکنون توافق نهایی در مورد آن بین کشورهای ساحلی حاصل شدهاست.
عواملی از جمله وجود منابعناشناختهی زیر بستر،عدم اجماع در روش تعیین آبهای داخلی،گستردگیساحل حاشیهی دریای خزر و زیادهطلبی برخی کشورها،از مهمترین دلایلعدم دستیابی به یک رژیم حقوقی مناسب در خصوص این دریاچه است.
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دسامبر 1991 میلادی و تأسیسکشورهای ترکمنستان،قزاقستان،آذربایجان و روسیه،موضوع استفاده از(به تصویر صفحه مراجعه شود) مرزهای آبی خزر دریای خزر میان کشورهای اطراف این دریا مطرح شد.
(صص 59-63)فصل سوم با عنوان ژئواستراتژی9است که در آن باید ابتدا استراتژیژئوپلیتیک معنی شود که عبارت است از:راهبرد اتخاذ شده از سوی یکدولت یاسازمان و ائتلاف بین المللی بر علیه رقبای خود برای رسیدن بهمنافع ملی با استفاده از عوامل جغرافیایی.
ایران در بعد سیاسی به دنبال معرفی خود به عنوان پل ارتباطیبه آبهای آزاد جهان و احیای نفوذ سنتی در دریای خزر است.
-تکرار مطلب در متن وجود دارد که نمونهی آن:در صفحهی 94 استراتژیشکل گرفته در منطقهی دریای خزر توسط نویسنده بحث میشود کههمین مطلب در صفحهی 110 تکرار شده است."