خلاصه ماشینی:
"2-ادامۀ نبرد با علم به مشکلات طاقتفرسای ناشیاز آن قبلا گفته شد که ممکن است عدهای از مسئولین باحسن نیت و با درک شرایط حساس کشور و مشاهدۀدشواریهای عظیم ناشی از ادامۀ جنگ در اصل،قرار دادن مبارزۀ نظامی با صدام و اذناب و ارباباندر این تردید قرار گیرند که بالاخره چه باید کرد؟آیااین همه خسارت انسانی و جانی و تلف شدن منابعاقتصادی و سرمایهای کشور انقلابی ایران و جنگفرسایشی 7 ساله باعث نخواهد شد که ما بتدریجقدرت و بنیۀ خود را از دست داده و نتوانیم با ارائهالگویی از یک نظام اسلامی به بشریت دربند ومستضعفین عالم،راه جدیدی را بر دنیا عرضه کنیم؟آیا بهتر نیست با حربه دیپلماسی و به شیوهای نسبتاپیروزمندانه هم به وضعیت خطرناک فعلی پایانداده و هم در صدد حفظ منابع و پشتوانههای نظامنوپای جمهوری اسلامی باشیم؟هرچند بر این نحوۀاستدلال،ایرادات اصولی و جدی وارد بوده و مبینآن است که مدعیان آن ناخودآگاه در مسیری قرارگرفتهاند که«جهاد»را فرع بر اصول دیگراسلامی دانسته و فراموش کردهاند که اگر،دشمن رارها کردیم،او ما را رها نخواهد کرد و از یاد بردهاندکه حفظ و بقا و تثبیت و گسترش ارزشهای انقلابدر نظام،نهتنها در آرامش و سکون نیست بلکه جزدر مواجهه با خطرات و تحمل سختیها و دشواریهاحاصل نخواهد آمد،با این همه موضعگیری امام رانیز فراموش کرده و نمیدانند امام علیرغم تمامیدشواریها و با علم به همۀ گرفتاریهای موجود واحساس مسئولیتی عظیمتر از دیگران،جهاد ومبارزه با دشمن را نهتنها در این شرایط بلکه درشرایط دشوارتر نیز سفارش میکنند."