خلاصه ماشینی:
"پاسخ صاحبدل چنین است: چو بشنید دانای روشننفس بزد بانگ بر روی که ای تکله!بس طریقت بجز خدمت خلق نیست به تسبیح و سجاده و دلق نیست تو بر تخت سلطانی خویش باش به اخلاق پاکیزه درویش باش اثری آموزنده و مغتنم خمسة المتحیرین،امیر علیشیر نوایی،ترجمه از ترکی جغتایی:محمد نخجوانی،به کوشش مهدی فرهانیمنفرد،ضمیمهء شمارهء 21 نامهء فرهنگستان، تهران،فرهنگستان زبان و ادب فارسی،1831،16 ص.
جامی در،همان زمان حیات به بزرگی و بزرگواری و عرفان و شیخوخیت شناخته بوده و مورد احترام همگان قرار داشته است اما از جهت منصب اداری و موقعیت اجتماعی به پای امیر علیشیر وزیر نمیرسیده است.
در واقع امیر علیشیر در«مقدمه»جزئیات احوال جامی را از تولد و تحصیل گرفته تا رشد و گروش به طریقت و دستیابی به«مراتب عالی در علوم باطن»در کمال پختگی و در عین ایجاز شرح میدهد.
این حکم مخصوصا در مورد«مقالهء دوم»صدق میکند که حاوی متن برخی از مکاتبات امیر علیشیر با جامی و در واقع در حکم نوعی مناظره و مشاعرهء غیرحضوری است."