چکیده:
سب نبی (ص) یا ائمه (ع) نزد مسلمانان آنقدر قبیح و غیر قابل تحمل است که به صراحت قانون مجازات اسلامی خون سب کننده را هدر تلقی میکند. جائی که دولت اسلامی استقرار ندارد یا در قلمرو حکومت اسلامی قانونی راجع به مجازات سب کننده وضع نشده است، قتل سب کننده موجب قصاص نیست؛ ولی وقتی قانونگذار بطور خاص در مادهی 513 ق.م.ا، برای جرم سب کنندهی نبی(ص) یا ائمه(ع) مجازات اعدام را وضع کرده، در مقام جلوگیری از اجرای عدالت خصوصی است و دولت، مسئولیت اعدام سب کننده را به عهده میگیرد که لازمهاش دادرسی عمومی و تشریفات قانونی است، با این حال اگر کسی در اجرای تکلیف شرعی سب کننده را بکشد، قاتل باید این جرم را در دادگاه ثابت کند و در هر حال مستند به مادهی 612 قانون مجازات اسلامی در صورت اخلال در نظم و امنیت جامعه، مستحق مجازات حکومتی است؛ مگر اینکه رهبر با لحاظ شرع و قانون اساسی، با توجه به این که قوه قضائیه، از شئونات وی است قاتل را از مجازات حکومتی معاف کند، اما اگر قاتل، سب کننده را در خارج از ایران به قتل برساند، مرتکب از تعقیب کیفری و استرداد مصون است؛ اما چنانچه سب کننده با انگیزهی غیر الهی به قتل برسد، قاتل به مجازات ارتکاب قتل عمدی محکوم میگردد.
خلاصه ماشینی:
"با این وجود، از آنجایی که دادگاههای ایران، هنوز در خصوص رسیدگی به اتهام کسی که ساب النبی (ص) یا سب کنندهی ائمه (ع) را به قتل رسانیده باشد، تجربهای پیدا نکردهاند تا نظر آنها، سیاست قضایی کشور ما را بازگو کند و با قبول اینکه ساب النبی مهدورالدم است، ولی با وضع مادهی 513 قانون مجازات اسلامی، صرفا دولت حق دادرسی و مجازات ساب النبی (ص) یا ائمه (ع)، را دارد، نه افراد عادی جامعه، این بحث قابل توجه است که اگر کسی ساب النبی (ص) یا ائمه (ع)، را به قتل برساند از نظر حقوقی، دولت در مقابل چنین شخص قاتلی، چه واکنشی از خود نشان خواهد داد؟ آیا برخورد دولت با قاتل ساب نبی (ص)یا ائمه(ع) با روایات متعدد در باب مهدورالدم بودن ساب النبی (ص)یا ائمه (ع) با عمومات قانونی مادهی 226 و تبصرهی 2 مادهی 295 قانون مجازات اسلامی، در تعارض نخواهد بود؟ در پاسخ به اینگونه سوالات، در ابتدا باید گفت نه میتوان کاملا روایات را نادیده گرفت و نه کاملا قاتل را معاف از هر گونه تعقیب و مجازات دانست؛ چرا که بر اساس روایات وارده، خون ساب النبی (ص) یا ائمه(ع) هدر است و علیه قاتل او، قصاص و دیهای نیست؛ ولی آیا هر کس میتواند بدون اذن یا حکم حاکم اسلامی سب کنندهی نبی(ص) یا ائمه(ع) را بکشد؟ به نظر خیر؛ وضع قانون خاص، دلالت بر اجرای تشریفات و به تعبیری استیذان از حاکم است؛ هر چند در نظر برخی از فقها آمده است که متشرع، در انجام تکلیف شرعی خود، مخیر به گرفتن اذن از امام است (طباطبائی، 2/481) ولی اکنون در ایران که همهی شهروندان، تأمین جانی خود را در زیر حمایت دولت و ولی جامعه میبینند، تخییر ممکن است به بینظمی و نا امنی منجر شود و شاید به همین خاطر بود که قانونگذار در مادهی 612 قانون مجازات اسلامی دقیقأ تکلیف را مشخص کرده است: «هر کس مرتکب قتل عمد شود و شاکی نداشته یا شاکی داشته ولی از قصاص گذشت کرده باشد و یا به هر علت قصاص نشود، در صورتی که اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم تجری مرتکب یا دیگران گردد، دادگاه مرتکب را به حبس از سه تا ده سال محکوم مینماید»."