خلاصه ماشینی:
نگاهی به کتاب «شیوه های داستانپردازی در هزار و یکشب» نوشتۀ دیوید پینالت با ترجمۀ فریدون بدرهای ابوالفضل حری* (به تصویر صفحه مراجعه شود) مقدمه هستۀ اصلی کتاب هزار و یک شب بنا به شواهد موجود،مجموعه داستانی است با نام هزار افسان که در عهد ساسانیان از مجموعه قصههای هندی به پارسی برگردانده میشود و سپس،به عربی ترجمه شده و زیر عنوان الف خرافة انتشار مییابد.
هوانسیان و جورج صباغ که انتشارات هرمس آن را در سال 1390 در 192 صفحه با ترجمۀ فریدون بدرهای منتشر کرده است و کتاب دیگر،شیوههای داستانپردازی در هزار و یک شب اثر دیوید پینالت است که در اصل رسالۀ دکتری او بوده است.
سازگان صوری کتاب کتاب شیوههای داستانپردازی در هزار و یک شب،یک پیشگفتار و پنج فصل اصلی دارد و هر فصل نیز خود به بخشهای کوچکتر تقسیم شده است.
پیشگفتار پینالت در همان بند آغازین کتاب از رهگذر اشاره به داستان سه مسافری که در چنگال عفریت گرفتار آمدند،سپس با عفریت قرار گذاشتند که اگر داستانی عجیب تعریف کنند،عفریت از خون آنها درگذرد،به طرزی کار آمد هم موضوع کلی کتاب خود را مشخص میکند(اینکه داستانپردازی اگر با مهارت صورت گیرد و جذاب باشد نه فقط آدمیان که عفریتان را نیز رام میکند)و هم به آغازین داستانهای کتاب هزار و یک شب اشاره میکند.
در این فصل نیز سعی میکند در بررسی حکایتها از شیوههای داستانپردازی مورد اشاره در فصل اول استفاده کند.
با این اوصاف،در خصوص ترجمۀ کتاب شیوههای داستانپردازی در هزار و یک شب میتوان به چند نکته اشاره کرد: 1.