چکیده:
نارضایتی شغلی اگر چه در ابتدا موجب کاهش کارآیی و افزایش هزینه ها در محل کار می شود، اما تداوم آن سست شدن تعهد افراد نسبت به ارزش ها، هنجارها، اهداف نظام و اعتماد اجتماعی را در بر دارد. طی چند سال اخیر بعضا شاهد بروز نارضایتی هایی در میان معلمان به صورت اعتصابات و راهپیمایی بوده ایم. از آن جایی که پیامدهای نارضایتی شغلی معلمان برای جامعه بسیار گرانبار است، بررسی میزان و سرچشمه این نارضایتی ها ضروری به نظر می رسد. مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است به منظور شناخت میزان نارضایتی شغلی معلمان و عوامل اجتماعی موثر بر آن. جامعه آماری تحقیق کلیه معلمان شهر نیشابور به تعداد 4673 نفر هستند که از این بین 209 نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. بر اساس یافته های تحقیق، 49 درصد معلمان در جمعیت نمونه از شغل خود ناراضی هستند. همچنین، میان احساس محرومیت، میزان نیازهای ارضا نشده، بی عدالتی در اداره، منزلت اجتماعی شغل و تحصیلات معلمان با نارضایتی شغلی آنان رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها جمعا 63 درصد تغییرات نارضایتی شغلی را تبیین می کنند.
خلاصه ماشینی:
همچنین،میان احساس محرومیت،میزان نیازهای ارضا نشده،بیعدالتی در اداره،منزلت اجتماعی شغل و تحصیلات معلمان با نارضایتی شغلی آنان رابطۀ معناداری وجود دارد و این متغیرها جمعا 63 درصد تغییرات نارضایتی شغلی را تبیین میکنند.
بیان مسئله و ضرورت بررسی آن شغل موضوعی است که هریک از رشتههای علوم اجتماعی به اقتضای دیدگاه و چشم انداز خود به بررسی آن پرداختهاند و رضایت شغلی یکی از موضوعاتی است که بیشتر مطالعات و بررسیها را در زمینۀ کار در سازمان به خود اختصاص داده است و موضوع مورد علاقه و مشترک دو دسته از افراد است:افرادی که در سازمانها کار میکنند و افرادی که آنها را مطالعه میکنن(اسپکتور،1997:1).
اگرچه متغیرهای سازمانی طیف بسیار گستردهای را شامل میشوند،اما هدف نهایی همۀ این متغیرها بررسی ارتباط بین سازمان(محیطی که فرد در آن انجام وظیفه میکند)و رضایت شغلی فرد است.
نظریههای با رویکرد مقایسه براساس این رویکرد،مقایسه افراد در تبیین میزان رضایت شغلی آنان مؤثر است.
با این وصف،فرضیۀ چهارم مبنی بر این که«هرچه میزان احساس محرومیت معلمان بالاتر باشد،بر میزان نارضایتی شغلی آنان نیز افزوده خواهد شد»تأیید میشود.
با این وصف، فرضیۀ سوم مبنی بر این که«هرچه میزان احساس بیعدالتی معلمان بالاتر باشد،بر میزان نارضایتی شغلی آنان نیز افزوده خواهد شد»تأیید میشود.
در بررسی پیماسشی میزان نارضایتی شغلی و رابطۀ آن با عوامل مزبور مشخص شد که حدود نیمی از معلمان نیشابوری از شغل خود ناراضیاند و در میان متغیرهای تبیینکنندۀ نارضایتی احساس محرومیت نسبی و احساس بیعدالتی در محل کار از اهمیت بیشتری برخوردارند و پس از ان به ترتیب میزان نیازهای ارضا نشده و تلقی منفی از منزلت اجتماعی قرار دارد.