چکیده:
مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه میزان اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری فردی و گروهی در کاهش نشانگان روانشناختی زندانیان است. روش : تعداد 48 نفر زندانی مرد بهطور تصادفی نظامدار از بین زندانیان مرد انتخاب و سپس بهطور تصادفی در سه گروه با حجم مساوی قرار گرفتند. 16 نفر از این افراد، در جلسات رواندرمانگری "شناختی- رفتاری" فردی و گروهی (درمان همزمان) و 16 نفر فقط در جلسات رواندرمانگری "شناختی- رفتاری" فردی (درمان فردی) شرکت داده شدند. 16 نفر دیگر نیز در فهرست انتظار قرار گرفتند (گروه کنترل). جهت بررسی وضعیت روانشنـاختی آزمودنیها قبل و بعد از اعمال مداخله از GHQ و SCL-90-R و مصاحبه تشخیصی توسط روانپزشک براساس ملاکهای DSM-IV-TR استفاده شد. دادهها نیز با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها : بعد از مداخله، زندانیان هر دو گروه "درمان همزمان" و "درمان فردی"، نسبت به زندانیان گروه کنترل، در شاخصهای آزمونهای GHQ و SCL-90-R کاهش نشان دادند (001/0> p ). نتیجهگیری : اگرچه هر دو رویکرد "درمان همزمان" و "درمان فردی" بر کاهش نشانگان روانشناختی زندانیان مرد تاثیر دارد، اما میزان اثربخشی درمان همزمان بیشتر از درمان فردی است. نتایج پیگیری 5/8 ماه پس از خاتمه درمان حاکی از پایداری اثر مداخلات صورتگرفته روی زندانیان هر دو گروه بوده بهطوریکه طی این مدت هیچ یک از آنها به خاطر انجام مجدد جرم به زندان بازنگشتند.
خلاصه ماشینی:
"اثربخشی مداخلات شناختی-رفتاری بر سلامت روانشناختی زندانیان 'srenosirp vo ssenevitceffe snoitnevretni laroivaheb-evitingoC htlaeh lacigolohcysp تاریخ دریافت:87/2/22 محمد خدایاری فرد*،یاسمین عابدینی1،سعید اکبری زردخانه2،باقر غباری بناب3،فرامرز سهرابی2،سید جلال یونسی4 چکیده {IBمقدمه:هدف این مطالعه مقایسه میزان اثربخشی مداخله شناختی-رفتاریفردی و گروهی در کاهش نشانگان روانشناختی زندانیان است.
بدین منظور ابتدا نمرات تفاوت مربوطبه پیشآزمون و پسآزمون پرسشنامه سلامت روان عمومی و فهرست نشانگان بیماری محاسبه شد و سپس معناداری این نمراتتفاوت با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (AVONAM) در بین سه گروه درمان همزمان،فردی و گروهکنترل مورد آزمون قرار گرفت.
جدول 4 نشان میدهد که میانگین تفاوت نمراتپیشآزمون و پسآزمون مددجویان گروه درمان همزمان در کلیهخردهمقیاسهای فهرست نشانگان بیماری بالاتر از میانگین تفاوتنمرات پیشآزمون و پسآزمون زندانیان گروه درمان فردی و گروهکنترل است.
لذا به منظور مشخص نمودن این کهتفاوتها در کدام زیرمقیاس هستند،ادامه تحلیل و بررسی اثرها،بین آزمودنیهای خردهمقیاسها صورت گرفت که نتایج نشان دادتفاوت سه گروه درمان همزمان،فردی و کنترل در شاخصهاینهگانه فهرست نشانگان بیماری در سطح 0/01<p معنیدار است.
در ادامه به منظور مشخصنمودن این که چه گروههایی در هریک از خردهمقیاسها دارایتفاوت معنیدار هستند نیز آزمون تعقیبی بونفرونی(آزمونمقایسههای چندگانه)استفاده شد که نتایج آن نشان داد که در تمامخردهمقیاسهای فهرست نشانگان بیماری گروه درمان همزماننسبت به گروه کنترل تغییرات میانگین بیشتری را شاهد بوده است(ر.
F oniroroP,D nosniboR,E onaibaF-27 A:margorp gniniart slliks evitingoc eht fo tnemssessa margorP.
D nosniboR,JF oniroproP-28 laredef naidanaC htiw margorp noitatilibaher dna gninosaer :thgiarts gniknihT.
sredneffo ycneuqniled rof smargorp noitatilibaher dna gninosaer ehT :adanaC,awattO.
margorp noitatilibaher dna gninosaer ehT:slliks redneffo fo koobdnaH laitnesse ehT."