خلاصه ماشینی:
"نقدی بر دیدگاه برنامهء دوم توسعه سیاست خصوصیسازی از:دکتر ابراهیم رزاقی استاد دانشکدهء اقتصاد دانشگاه تهران نتیجهگیری از بخش سوم-خصوصیسازی مطلوب یا مدیریت بهینه در این بخش ملاحظه شد که تولید اندیشهء اقتصادی و توسعهء اقتصادی در ایران بسیار نارساست و به همین دلیل شناخت اندکی از وضع کشور در زمینهء اقتصادی و بستر سیاسی،اجتماعی،و فرهنگی، نظامی آن و از وضع اقتصادی،سیاسی و نظامی و فرهنگی جهان در شرایط کنونی وجود دارد.
ویژگی عموم آنها نارسایی در مدیریت اندیشه و عمل توسعه بطور کلی و در اتخاذ و بکارگیری غیر نقادانهء این سیاست بدون توجه به شرایط داخلی کشور و اوضاع بین المللی میباشد،متضمن هشدار به مدیرانی است که هدف را در سایهء شیفتگی نسبت به وسیله،فدای آن کردهاند.
این نتیجه نیز حاصل شد که با وجود هزینههای هنگفت برای توسعهء سرمایهداری ایران بوسیلهء ایجاد و تقویت بخش خصوصی، نتیجه مطلوب که توسعهء درونزا و خوداتکایی اقتصادی،علمی،فنی، اطلاعاتی کشور باشد،به بار نیامده است؛و وارونهء آن:هرچه به اصطلاح در مسیر توسعه حرکت کردایم وتوسعه یافتهتر شدهایم، اقتصاد کشور وابستهتر،تکمحصولی بودن آن عمیقتر،واردات پرحجمتر و گرانتر و الگوی مصرف زندگی برونزاتر شده است.
نخست ازا این نظر که مدیریت توسعهای که امکان شناخت محیط اقتصادی درونی را ندارد یا اصلا به چنین شناختی معتقد نیست و تنها با انتقال دانش توسعه از برون و بکارگیری ان در درون به توجه به واقعیتهای موجود میاندیشد،چگونه میتواند توان آنرا داشته باشد که اصلاحات شایسته را(اگر چنین امری پذیرفته شود)انجام دهد؟دوم اینکه جامعه در دفاع از هستی خویش واکنش نشان میدهد بیثباتی سیاسی،قدرت اجرایی«اصلاحگر»را ناتوان میسازد یا از میان برمیدارد."