چکیده:
توسعه و رشد سریع اقتصادی، در زمینه های اجتماعی سه نتیجه عمده را بر جای می گذارد که عبارتند از: افزایش درآمد سرانه، تسرح رود حرکت به سمت شانوار هسته ای و افزایش میزان نسیی جمعیت مدرن و توسعه یافته در بخش اقتصادی، اما این رشد و توسعه با ایجاد سیستم اجتماعی مناسب با آن همراه نشده است « تا سال ١٩٩٥ چهار نوع بیمه تامین اجتماعی در کره جنوبی ایجاد شده است: بیمه صدمات صنعتی (١٩٦٤)، بیمه خدمات درمانی (١٩٧٧)، برنامه بازنشستگی ملی ( ١٩٨٨ ) و بیمه بیکاری. این برنامه ها همراه با کمکهای گسترده بخش دولتی اساس نظام تامین اجتماعی کره جنوبی را تشکیل می داده است. اما با سرعت گرفتن رشد اقتصادی، افزایش و سپس بروز بحران اقتصادی، این موضوع به وضوح به اثبات رسید که نظام تامین اجتماعی کره جنوبی یاسخگوی نیازهای جامعه نیست. دولت کره به دلایل مختلف وارد یروسه ارتقای کیفی نظام تامین اجتماعی شد و در این مسیر، سیستم بهداشت و درمان به عنوان نقطه شروع اصلاح سیستم تامین اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. در گذشته سیاست اصلی دولت در بخش بهداشت و درمان تنها بر ایجاد بیمارستانهای بزرگ عمومی در شهرهای بزرگ متمرکز شده بود، اما در دوره جدید، نخست هدفگذاری سیستم بهداشت و درمان ملی از تسهیل معالجه بیماریها به تسهیل امکان جلوگیری از بیماری تغییر یافت؛ دوم اینکه سیستم مراقبتهای بهداشتی جای خود را به سیستم مراقبت و مدیریت بهداشتی در تمام طول عمر، داد. سومین حرکت عمومی تر کردن سیستم دسترسی یکسان و آسان به امکانات بهداشتی و درمانی برای همگان بود. از سوی دیگر، با توسعه تکنولوژی صنایع وابسته به بهداشت و درمان، تلاش شد تا رقابت پذیری این صنعت افزایش یابد و آخرین اقدام برای ایجاد تغیبر کیفی در بخش بهداشت و درمان حاکم ساختن سیستم مراقبتی شدیدتر برای تضمین سلامتی تولیدات دارویی و غذایی بود. در واقع باید اذعان کرد مهم ترین اصلی که در نظام تامین اجتماعی کره به فراموشی سپرده شده بود توجه کمتر به تحت پوشش کامل قرار دادن فقیرترین اقشار جامعه بود. بنابراین آنچه نیاز جامعه کره تا قبل از ایجاد تحول در نظام تامین اجتماعی تلقی می شد، تنها افزایش کیفیت و تنوع بخشیدن به میزان خدمات ارائه شده نبود بلکه یکی از مسائل اساسی افزایش فراکیری نظام تامین اجتماعی تا پایین ترین سطوح جامعه بود. البته در آن بین سیاست اصلی پرهیز از ارائه کمک مستقیم و افزایش استقلال و خود اتکایی طبقات ضعیف جامعه بود. همچنین سیاست جدید نظام تامین اجتماعی کره جنوبی بیش از آنکه بر از دست رفته های انسان ( بیمه عمر، معالجه، بیمه بیکاری و...) تاکید کند بر ایجاد شغل، حغظ بهداثت و ارتقای سطح آموزش پرداخت. به عبارت بهتر، در سیستم جدید نگرش تامین آینده بیش از جبران گذشته مورد توجه قرار گرفت.
خلاصه ماشینی:
"تکنیکهای مناسب این نگرش که فهرست ساختار ذهنی{o53o}نامیده میشود،فرصتی مناسب برای روانشناسان فراهم میکند که هر فرد را بدون مقایسه با شخصی دیگر مورد ارزیابی قرار دهند،و در ضمن موقعیتهای عینی و ملموسی را مهیا سازند که مشاور و روان درمانگر با مصاحبههای تکمیلی میتواند بسیاری اطلاعات روشن و دقیق در مورد مراجع به دست آورد[20]که در فرآیند درمان و مشاوره به کار گرفته شود.
بحث،نتیجهگیری،پیشنهادها علیرغم این واقعیها که:کمتوانهای ذهنی هم به همان نوع و طیف اختلالات عاطفی دچار میشوند که افراد عادی؛تعداد این قبیل افراد از نظر ابتلا به مشکلات روانشناختی و عاطفی در جوامع رو به افزایش است؛و این افراد به دلایل گوناگون توسط خانوادهها یا مراکز دیگر به مراکز ارائه خدمات مشاوره یا رواندرمانی ارجاع داده میشوند[15]،کمتر مشاهده شده است که انتخاب مشاوره یا رواندرمانی به عنوان انتخاب درمان در دسترس برای آنها منظور شده باشد.
در ارائه خدمات مشاوره و رواندرمانی به این قبیل افراد،لازم است که نکات زیر مورد توجه قرار گیرد: 1-2-رعایت تناسب مشاوره یا رواندرمانی با رشد مراجع؛ 2-2-رعایت محدودیتهای مراجعان هنگام تعیین اهداف برای آنها؛ 3-2-تعیین سبک و کانون توجه مشاوره و رواندرمانی و توجه به رویکردهای چندوجهی؛ 4-2-توجه به تاثیری که افراد مهم روی مراجع میگذارند؛ 5-2-توجه به ویژگیهای تعارض نقش؛ 6-2-پرهیز از سوگیری در تشخیص و ارزیابی؛ 7-2-در نظر گرفتن هر فرد انسان به عنوان موجودی به همتا و ارزیابی فرد کم توان ذهنی بدون اینکه با گروههای دیگر اجتماع مقایسه شود.
761-951,lirpA,dedrateR yllatneM eht ni gniniarT dna noitacudE.
gnilesnuoC ni gninoitcnuF lautcelletnI enilredrob dna dedrater yllatnem fo snosrep yb detneserp smelborP."