چکیده:
انسان با میل به کمال طلبی به دنبال سعادت و آرامش و جاودانگی سرگردان دیار ماده گردید و خداوند از سر لطف و رحمت،پیامبران الهی را هماهنگ با فطرت انسانی با ره توشه وحی و امامان را راهنما و دست گیر بشر فرستاد تا او را به سوی سعادت و قرب الهی فرا خوانند و به این وسیله اشتیاق درونی آدمی را با قوانین تشریعی هدایت کرد.خداوند در قرآن کریم هدف از ارسال رسل را برپایی قسط و عدل می داند.از آنجایی که معنای عدل دادن حق هر صاحب حقی است،اهداف دیگر انبیا از قبیل دعوت به توحید و یگانه پرستی و تزکیه و تعلیم و تربیت را می توان زیرمجموعه برقراری عدل دانست؛زیرا توحید:عدالت اعتقادی،و تزکیه و تعلیم و تربیت مردم:دادن حق مردم به آنهاست. در این مقاله سعی شده است تا یگانگی اهداف انبیا و مطابقت آنها با فطرت و جهان هستی بررسی شود و اهمیت و ضرورت تحقق آرمان انبیا بیان گردد.
خلاصه ماشینی:
"در جامعه عادل و نظام دادگستر هر انسانی با استعدادهای خاص و امکاناتی که دارد در محل و موقع متناسب و شایسته خویش قرار گیرد و حقی که در گستره طبیعت و در این گهواره آفرینش برای هر انسانی شناخته شده است ادا و یا آن را به دست آورد با آسایش و فراغت و امنیت به تکلیف تن می دهد و به مقررات و اصول اجتماعی و حقوق همگان احترام می گذارد و در نتیجه مسئولیت پذیری و وظیفه شناسی به سعادت و خوشبختی دست می یابد و از آنجایی که در فرهنگ اسلامی فرد و جامعه در تقابل یکدیگرند عدالت فردی سبب عدالت اجتماعی می شود و فرد و جامعه راه عروج به معنویت و خدا را در پیش می گیرند.
28 عدل در توحید زمینه ساز عدل در اجتماع حقیقت اعتقاد توحیدی،ما را به پذیرفتن و رواج دادن عدالت اجتماعی و اقتصادی و معیشتی راهنمایی می کند؛زیرا خداوند عادل به ستمگری در حق بندگانش راضی نمی شود و اگر خدا راضی نباشد در شرع اسلام سزاوار نیست که ظلمی واقع شود و احدی حتی جانوری در معرض ستمدیدگی قرار گیرد؛بلکه این شریعت به صورت فراگیر به دادگری و نیکوکاری فرمان داده است و چون از مولی امیرالمؤمنین (ع) درباره توحید و عدل پرسیدند؟ فرمود:توحید آن است که او را توهم نکنی،و عدل آن است که او را [بدان چه درخورنیست] متهم نداری."